Dnia 19 kwietnia 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz sędzia NSA Paweł Miładowski /spr./ sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o. w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 21 września 2010 r. sygn. akt II SA/Op 267/10 w sprawie ze skargi Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o. w Warszawie na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 26 lutego 2010 r. nr 59/10 w przedmiocie kary z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu budowlanego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, wyrokiem z dnia 21 września 2010 r., sygn. akt II SA/Op 267/10, oddalił skargę Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 26 lutego 2010 r., nr 59/10 w przedmiocie kary z tytułu nielegalnego użytkownika obiektu budowlanego.
Jak wynika z uzasadnienia wyroku postanowieniem z dnia 28 lipca 2005 r., nr SI-K-7359/26-5/2004, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Kluczborku, w oparciu o art. 57 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. nr 207, poz. 2016 ze zm.), wymierzył Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o. w Warszawie karę w wysokości 125 000 zł z tytułu nielegalnego użytkowania stacji bazowej PTC sieci ERA - nr 52164 składającej się z masztu o wys. 52 m wraz z zainstalowanymi antenami i urządzeń nadawczych znajdujących się w kontenerze, w miejscowości Bąków, przy ul. Braci Bassy 32, na działce nr 20/17, k. m. 11. W uzasadnieniu postanowienia organ podał, że decyzją z dnia 17 sierpnia 2004 r. zgłosił sprzeciw w związku z zawiadomieniem o zakończeniu budowy spornej stacji. Dodał, że protokoły badań i sprawdzeń oraz oświadczenie kierownika budowy stacji pochodzą z 2000 roku. Ostatni wpis w dzienniku budowy także pochodzi z 2000 roku. Stąd, zdaniem organu, należy domniemywać, że stacja od tego czasu jest użytkowana. Ponadto stacja ta posiada stałe zasilanie w energię elektryczną od dnia 30 czerwca 2000 r., co potwierdza umowa zawarta z Rejonem Energetycznym w Kluczborku na sprzedaż energii i świadczenia usług przesyłowych. Poza tym pismem z dnia 20 czerwca 2005 r., Urząd Regulacji Telekomunikacji i Poczty - Opolski Oddział Okręgowy potwierdził pracę przedmiotowej stacji zgodnie z warunkami pozwoleń radiowych, wydanych operatorowi przez prezesa URTiP. Organ zasygnalizował również, iż wyznaczone na dzień 30 sierpnia 2004 r. i 19 lipca 2005 r. oględziny okazały się nieskuteczne, z powodu nieobecności przedstawiciela użytkownika. Końcowo organ przedstawił szczegółowe wyliczenie nałożonej kary.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniosła Polska Telefonia Cyfrowa Sp. z o.o. Biuro Regionalne w Katowicach. Zażalenie zostało podpisane przez Kierownika Sekcji Koordynacji Rozwoju Sieci - J. N. i specjalistę ds. zamówień sieciowych - A. Ż. Wnoszący zażalenie domagali się uchylenia zaskarżonego postanowienia, zarzucając organowi niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności i nieprawidłowe zawiadomienie inwestora. Uzasadniając swoje żądanie, wskazywali, iż stacja została podłączona do prądu w celu sprawdzenia współdziałania podzespołów, przeprowadzenia wymaganych badań oraz bieżącego klimatyzowania urządzenia w szafie sterującej. Spółka podała również, iż przyczyną nieobecności na oględzinach było niewłaściwe zaadresowanie przez organ zawiadomienia, bowiem jej zdaniem upoważnionym przedstawicielem inwestora jest Firma INFRA -TEL Spółka z o.o. z siedzibą w Rybniku, która posiada stosowne upoważnienie do reprezentowania PTC Spółki z o.o. przed organami administracji państwowej i samorządowej we wszystkich instancjach w związku z budową stacji. Ponadto budowa stacji w Bąkowie prowadzona była przez Biuro Regionalne w Katowicach, do którego zawiadomienie dotarło po dacie planowanej kontroli. Poza powyższym Spółka podniosła także zarzut niewspółmierności nałożonej kary z uwagi na to, iż w sprawie winny znaleźć zastosowanie przepisy sprzed nowelizacji, które przewidują niższą jej wysokość. Wskazała także, iż nie miała możliwości zapoznania się z opiniami powołanymi przez organ w postanowieniu.