Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędziowie sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia del. WSA Bogusław Cieśla Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 19 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Ochrony Środowiska od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 marca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 3146/16 w sprawie ze skargi Z.K. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wyrokiem z 31 marca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi Z.K. (dalej: skarżący) uchylił zaskarżoną decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] września 2016 r. w przedmiocie nałożenie kary pieniężnej.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z [...] czerwca 2016 r. Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 50.000 zł, jako na odbiorcę odpadu w postaci pojazdu marki Seat Leon, przywiezionego do kraju nielegalnie, bez dokonania zgłoszenia wymaganego przepisami art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz. Urz. WE L 190 z 12.07.2006 ze zm.).
Skarżący wniósł odwołanie od tej decyzji.
Decyzją z [...] września 2016 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy wskazał między innymi, że dopuszczalność przedawnienia kary pieniężnej musi wynikać wprost z treści ustawy statuującej określony rodzaj kary pieniężnej lub wynikać z ustawy, do stosowania której odsyła ustawa statuująca określony rodzaj kary pieniężnej. Ustawa z 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów (Dz.U. z 2015 r., poz. 1048 ze zm.) nie zawiera żadnych przepisów regulujących przedawnienie kary pieniężnej. Brak jest również odesłania do stosowania przepisów innych ustaw w tym zakresie, w tym do ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.).
Skargę na powyższą decyzję wniósł skarżący.
Uwzględniając skargę Sąd I instancji wskazał, że organy nieprawidłowo zastosowały art. 32 ustawy o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów. Sąd I instancji wskazał, że zachodziła negatywna przesłanka zastosowania tego przepisu wynikająca z przedawnienia możliwości ustalenia przez organ kary administracyjnej. Było to wynikiem nieprawidłowej wykładni art. 68 Ordynacji podatkowej w związku z art. 60 i 67 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.) oraz art. 402 ust. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2013 r., poz. 1232 ze zm. - dalej: p.o.ś.).
Sąd I instancji wskazał, że poza sporem jest sprowadzenie przez skarżącego na terytorium Polski w 2008 r., bez dokonania zgłoszenia, uszkodzonego i nienadającego się do pierwotnego użytku pojazdu Seat Leon. Pojazdy ten stanowił odpad w dacie jego międzynarodowego przemieszczenia.
W ocenie Sądu I instancji, analiza obowiązujących przepisów prowadzi do wniosku, że istnieje podstawa prawna do odpowiedniego zastosowania przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, w tym art. 68 tej ustawy. Sąd I instancji wyjaśnił, że kary pieniężne są przychodami Narodowego Funduszu jako jednostki sektora finansów publicznych, a więc są dochodami publicznymi w rozumieniu art. 5 ust. 2 pkt 2 ustawy o finansach publicznych. Przychody te w 20% stanowią bezpośrednio dochód budżetu państwa, a w pozostałej części stanowią dochód Narodowego Funduszu jako jednostki sektora finansów publicznych. Pierwsza część tego przychodu stanowi niepodatkową należność budżetową, a druga część stanowi niepodatkową należność pozabudżetową. Część administracyjnej kary pieniężnej, mającej charakter należności publicznoprawnej, przekazywana przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, który nie jest organem podatkowym, jako dochód do budżetu państwa, stanowi niepodatkową należność budżetową, o której mowa w art. 60 ustawy o finansach publicznych. Zgodnie z art. 67 ustawy o finansach publicznych, do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 60 tej ustawy, nieuregulowanych tą ustawą, należy stosować przepisy kodeksu postępowania administracyjnego i odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej.