Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Hauser Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Siegień (spr.) Sędzia del. WSA Michał Ruszyński Protokolant starszy asystent sędziego Łukasz Pilip po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. S., J. S., S. U. i W. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 czerwca 2017 r. sygn. akt II SA/Gd 224/17 w sprawie ze skargi D. sp. z o.o. z siedzibą w G., E. S., J. S., S. U. i W. M. na uchwałę Rady Miasta G. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. akt II SA/Gd 224/17 oddalił skargę D. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., E. S., J. S., S. U., W. M. na uchwałę Rady Miasta G. z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Przedmiotowy wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Rada Miasta G. podjęła w dniu [...] czerwca 2014 r. uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego M., rejon ulic M. i G. w mieście G.
Skarżący W. M., S. U., E. S. i J. S. pismem z [...] października 2014 r. wezwali Radę Miasta G. do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego powyższą uchwałą. Ponieważ na wezwanie to Rada Miasta G. nie odpowiedziała, skarżący wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.
Wyrokiem z dnia 10 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073, ze zm.; dalej: u.p.z.p.) oraz art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, ze zm.; dalej: P.p.s.a.) stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.
Sąd wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 8 u.p.z.p. w planie miejscowym należy obowiązkowo określić szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem. Ustalenia dotyczące szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości powinny zawierać określenie parametrów działek uzyskiwanych w wyniku scalania i podziału nieruchomości, w szczególności minimalnych lub maksymalnych szerokości frontów działek, ich powierzchni oraz określenie kąta położenia granic działek w stosunku do pasa drogowego. Zaskarżona uchwała nie spełniała wymogów w tym zakresie, gdyż nie wynikają z niej obligatoryjne elementy zasad i warunków podziału, jakimi są powierzchnie działek, szerokości ich frontów i kąt położenia w stosunku do pasa drogowego. Sąd pierwszej instancji uznał, że pomimo tego, że w planie nie przewidziano obszarów objętych obowiązkowym scaleniem i podziałem nieruchomości, to w planie obligatoryjnie należało określić zasady podziału i scalania, są one bowiem niezbędne dla realizacji uprawnienia właścicieli nieruchomości objętych planem do wystąpienia z wnioskiem o przeprowadzenie procedury scaleniowej.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 10 marca 2017 r., sygn. akt II OSK 1761/15 orzekając w sprawie ze skargi kasacyjnej Gminy Miasta G. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę WSA w Gdańsku do ponownego rozpoznania. NSA wskazał, że zgodnie z wyrażonymi już wielokrotnie poglądami sądów administracyjnych i doktryny ww. obowiązek nie ma charakteru bezwzględnego, gdyż musi być dostosowany do warunków faktycznych panujących na obszarze objętym planem. Zatem nawet brak zamieszczenia w treści zaskarżonego planu zagospodarowania przestrzennego przepisów dotyczących zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości nie może sam w sobie prowadzić do stwierdzenia nieważności całego planu. Rada gminy może więc odstąpić od obowiązku określenia szczegółowych warunków i zasad scalenia i podziałów, gdy uzasadniają to okoliczności faktyczne i prawne. Jeśli stan faktyczny danego terenu objętego planem nie daje podstaw do zamieszczania w planie ustaleń wymienionych w art. 15 ust. 2 pkt 8 u.p.z.p., to ich brak nie może stanowić o niezgodności planu z prawem. Obligatoryjne jest ustalenie szczegółowych zasad scalania i podziału nieruchomości wówczas, gdy w planie przewidziano obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziałów. W niniejszej sprawie okoliczność taka nie ma miejsca, zatem brak podstaw do twierdzenia, że w planie tym obligatoryjnie należało określić szczegółowe zasady scalania i podziału.