Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski /spr./ Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 9 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. K., E. K. oraz C. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 42/16 w sprawie ze skargi E. K., E. K. oraz C. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 13 kwietnia 2016 r., sygn. IV SA/Wa 42/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: Sąd I instancji) po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi E. K., E. K. i C. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z [...] listopada 2015 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania, oddalił skargę.
W skardze kasacyjnej E. K., E. K., C. [...] Sp. z o.o. (dalej: skarżący kasacyjnie) reprezentowani przez r. pr. T. M. zaskarżyli wyrok Sądu I instancji w całości.
W skardze kasacyjnej zarzucono, że wyrok Sądu I instancji został wydany z naruszeniem art. 28 k.p.a. oraz art. 101 l ust. 4 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232 ze zm., dalej: p.o.ś.), a także art. 2 Konstytucji RP wskutek uznania przez WSA, że skarżący nie mają interesu prawnego do występowania w charakterze, strony w postępowaniu administracyjnym, w którym organ administracji - a konkretnie Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w [...] (dalej: RDOŚ w [...]) - orzekł o istnieniu na terenie objętej postępowaniem nieruchomości ponadnormatywnych zanieczyszczeń w czasie, gdy skarżący byli współużytkownikami wieczystymi tej nieruchomości.
W skardze kasacyjnej wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w całości i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że stanowisko WSA, jakoby interes prawny w rozumieniu art. 28 k.p.a. występował tylko w przypadku bezwarunkowego i bezpośredniego oddziaływania danego orzeczenia administracyjnego na zakres praw i obowiązków osoby ubiegającej się o status strony postępowania administracyjnego, stoi w sprzeczności z ugruntowanymi w orzecznictwie sądów administracyjnych zasadami wykładni art. 28 k.p.a.
Według skarżących kasacyjnie, nie można się również zgodzić z wynikającą z wywodów WSA tezą, jakoby źródłem interesu prawnego w rozumieniu art. 28 k.p.a. nie mogły być przepisy normujące stosunki zobowiązaniowe, czyli - inaczej rzecz ujmując - przepisy prawa cywilnego. Taka teza nie znajduje przede wszystkim żadnego usprawiedliwienia w treści art. 28 k.p.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw. Na wstępie należy wskazać, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę tylko w granicach skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), z urzędu biorąc pod uwagę jedynie nieważność postępowania, co oznacza związanie przytoczonymi w skargach kasacyjnych jej podstawami, określonymi w art. 174 p.p.s.a. Nadto zgodnie z treścią art. 184 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, jeżeli zaskarżone orzeczenie mimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.