Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 11 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ł.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Gl 365/16 w sprawie ze skargi H.Ch. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] 2016 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Gl 365/16, po rozpoznaniu sprawy ze skargi H.Ch. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] 2016 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania, uchylił zaskarżoną decyzję.
Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpatrując sprawę uznał, że skarga jest uzasadniona. Jako podstawa prawna zaskarżonego rozstrzygnięcia wskazany został art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U z 2015 r. poz. 388, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem organ gminy wydaje z urzędu lub na wniosek właściciela lub pomiotu wskazanych w art. 28 ust. 2 (właściciela lub podmiotu dysponującego tytułem prawnym do lokalu) decyzję w sprawie wymeldowania obywatela polskiego, który opuścił pobytu stałego albo opuścił miejsce pobytu czasowego przed upływem deklarowanego okresu pobytu i nie dopełnił obowiązku wymeldowania się. Zgodnie z treścią art. 25 ust. 1 tej ustawy pobytem stałym jest zamieszkiwanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Przebywanie to ma mieć charakter świadczący o tym, że pod danym adresem koncentrują się sprawy życiowe osoby zameldowanej, na co zwracała uwagę strona skarżąca odwołując się do ugruntowanego w tym zakresie orzecznictwa. Za zamieszkiwanie nie może być uznane przebywanie w danym lokalu w sytuacji, gdy sprawy życiowe danej osoby koncentrują się pod innym adresem. Dla przyjęcia, że przebywanie pod danym adresem jest pobytem stałym, wbrew stanowisku orzekających w sprawie organów, nie wystarczy sama wola danej osoby uznania danego adresu za pobyt stały. Przesądzające znaczenie ma bowiem stan faktyczny, dający podstawę do stwierdzenia, że rzeczywiście ktoś na stałe pod danym adresem zamieszkuje. W tym względzie istotne znaczenie ma treść art. 28 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym zameldowanie na pobyt stały lub czasowy służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu osoby w miejscu, w którym się zameldowała.
Z tych względów w ocenie Sądu pierwszej instancji organy orzekające choć prawidłowo zebrały materiał dowodowy w sprawie, to jednak dokonały wadliwej jego oceny, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego uznania, że w sprawie nie zostały spełnione przesłanki wskazane w wymienionym powyżej art. 35 ustawy dające podstawę do wymeldowania uczestniczka postępowania Ł.G. z miejsca stałego pobytu w P. przy ulicy [...]. W ocenie Sądu z wnikliwej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że nastąpiło zerwania więzi, która łączyła uczestnika postępowania z przedmiotowym lokalem. Bezsporny pozostaje w sprawie fakt, że Ł.G. od ok. trzech lat nie mieszka w przedmiotowym lokalu z zamiarem stałego w nim przebywania. W tym czasie wyjechał on do Niemiec gdzie, jak ustalono w postępowaniu dowodowym, pracuje zarobkowo. Wkrótce dojechała do niego żona wraz z córką i oboje pracują tam zawodowo, a córka uczęszcza do szkoły. W realiach niniejszej sprawy centrum życiowe Ł.G. znajduje się Niemczech w K., gdzie wraz z żoną i córką tworzą rodzinę, która razem zamieszkuje. W mieszkaniu w Niemczech nocują, jedzą posiłki i odpoczywają, dokonując wszelkich czynności związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego. Strona sama oświadczyła, że do mieszkania w Polsce przyjeżdża sporadycznie, okazjonalnie. Przebywając w Polsce nie przebywa w spornym lokalu. Potwierdzają to oględziny stanu tego mieszkania, który nie wskazuje na stałe w nim zamieszkiwanie. Mieszkanie pozostaje nieogrzane, nie ma w nim ciepłej wody ani prądu, ściany budynku są przemarznięte, przewody elektryczne zawilgocone, zaniedbane pozostają okna oraz wnętrze budynku. Ustalono też, że uczestnik w żadnym stopniu nie partycypuje w kosztach utrzymania przedmiotowego lokalu, nie dokłada się do kosztów utrzymania budynku choć były takie oczekiwania ze strony skarżącej.