Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska Protokolant starszy inspektor sądowy Wioletta Lasota po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej C. spółki z o.o. z siedzibą w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 czerwca 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 898/12 w sprawie ze skargi C. spółki z o.o. z siedzibą w Łodzi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 5 czerwca 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 898/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę C. Sp. z o.o. w Łodzi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławcze w Łodzi z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, iż decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r. Prezydent Miasta Łodzi, po rozpatrzeniu wniosku M. P., ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie zespołu wielorodzinnych budynków mieszkalnych ze zmianą sposobu użytkowania części obiektów na funkcje usługowe, przewidzianej do realizacji na działce nr [...] przy ul. Z. w Łodzi.
Odwołanie od ww. decyzji wniosła C. Sp. z o.o. w Łodzi, zarzucając jej naruszenie:
1/ art. 61 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U Nr 80, poz.717 ze zm.), dalej u.p.z.p., poprzez nakazanie zaprojektowania dla zamierzonej inwestycji miejsc postojowych dla funkcji usługowych w ilości maksymalnej (1 miejsce postojowe dla 1 mieszkańca oraz miejsc postojowych dla funkcji usługowych w ilości maksymalnie dla biur - 15 miejsc postojowych na 1000 m2 powierzchni użytkowej, pozostałych usług i handlu - 20 miejsc postojowych na 1000 m2 powierzchni użytkowej) i uznanie, że wartości te są wystarczające dla zapewnienia odpowiedniej obsługi komunikacyjnej nieruchomości w sytuacji, gdy takie zakreślenie maksymalnej wymaganej ilości miejsc parkingowych, bez jednoczesnego wskazania minimum, może oznaczać, że inwestor w ogóle nie przewidzi żadnych miejsc parkingowych na usługi lub przewidzi np. tylko jedno miejsce parkingowe na usługi;
2/ § 18 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, poz. 690 ze zm.), poprzez ustalenie maksymalnej wymaganej liczby miejsc postojowych w oderwaniu od przeznaczenia i zaplanowanego sposobu wykorzystywania, co czyni decyzję o warunkach zabudowy niewykonalną; 3/ art. 6, 7, 11, 77 § 1, 80, 107 § 1 i 3 k.p.a., poprzez naruszenie zasady prawdy materialnej, zasady swobodnej oceny dowodów oraz poprzez niewyjaśnienie w treści decyzji, jakie przesłanki i założenia legły u podstaw określenia liczby miejsc parkingowych wskazanych w treści decyzji.
Decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.
Organ odwoławczy przytoczył treść art. 59 u.p.z.p., zgodnie z którym zmiana zagospodarowania polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1588) w celu ustalenia wymagań dla nowej zabudowy i zagospodarowania terenu właściwy organ wyznacza wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1-5 ustawy. Granice obszaru analizowanego wyznacza się na kopii mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy, w odległości nie mniejszej niż trzykrotna szerokość frontu działki objętej wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy, nie mniejszej jednak niż 50 m. Wyniki analizy urbanistycznej, zawierające część tekstową i graficzną, stanowią załącznik do decyzji o warunkach zabudowy (§ 9 ust. 2 rozporządzenia). W ocenie Kolegium, sporządzona przez organ I instancji analiza urbanistyczna jest prawidłowa pod względem formalnym oraz zgodna z wymaganiami stawianymi przez wyżej omówione przepisy. Obszar analizowany wyznaczony został na mapie odpowiadającej wymogom art. 52 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p., w odległości trzykrotnej szerokości frontu terenu objętego wnioskiem inwestora. W tak wyznaczonym obszarze przeprowadzono analizę urbanistyczną pod kątem cech zabudowy i zagospodarowania terenu istniejących w obszarze analizowanym, w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy. Organ odwoławczy uznał, że przeprowadzone przez organ I instancji postępowanie wykazało, że wnioskowana inwestycja spełnia wszystkie warunki, o których mowa w art. 61 ust. 1 ustawy. Zabudowa istniejąca na sąsiednich działkach dostępnych z tej samej drogi publicznej pozwala na ustalenie wymagań dla nowej, planowanej zabudowy, warunek dostępu do drogi publicznej (ul. Z.) jest spełniony, istniejące i projektowane uzbrojenie jest wystarczające dla planowanego zamierzenia inwestycyjnego, teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów na cele nierolne i nieleśne, a inwestycja nie jest sprzeczna z przepisami odrębnymi. Projekt decyzji uzyskał też wymagane prawem uzgodnienia właściwych organów. Kolegium podkreśliło, że decyzja o warunkach zabudowy nie jest bowiem decyzją uznaniową, jeżeli zamierzenie inwestycyjne spełnia warunki określone w art. 61 ust. 1 ustawy i jest zgodne z przepisami odrębnymi, to nie można odmówić wnioskodawcy wydania decyzji o warunkach zabudowy.