Skarga kasacyjna na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędzia del. NSA Anna Żak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 października 2019r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 1615/17 w sprawie ze skargi T.K., Wspólnoty Mieszkaniowej [...] i [...] w G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1.uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2.zasądza od T.K. oraz Wspólnoty Mieszkaniowej [...] i [...] w G. solidarnie na rzecz Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego kwotę 357,00 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/7

Wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. VII SA/Wa 1615/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi T. K. oraz Wspólnoty Mieszkaniowej [...] i [...] w G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej "GINB") z dnia [...] 2017 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - uchylił zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Decyzją z dnia [...] 2015 r. Prezydent Miasta G. zatwierdził projekt budowlany i udzielił "E. E. i A. K. spółce cywilnej" pozwolenia na wykonanie robót budowlanych związanych ze zmianą sposobu użytkowania na cele gastronomiczne części budynku położonego przy ul. P. w G., na terenie działki nr [...], obr. [...] (wraz z wewnętrznymi instalacjami). W dniu [...] 2016 r. do Wojewody Pomorskiego wpłynął wniosek T. K. o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji, w którym zarzucono, że decyzja ta narusza art. 32 ust. 4 pkt 2 i art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane ("p.bud."), gdyż inwestorzy nie posiadali prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w zakresie adaptacji części wspólnych budynku, należących do Wspólnoty Mieszkaniowej ul. [...] i [...] oraz w zakresie przebudowy lokalu stanowiącego własność wnioskodawcy i A.D., co stanowiło rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. W toku postępowania wpłynęło pismo Wspólnoty Mieszkaniowej ul. [...] i [...] o przyłączeniu się do wniosku.

Decyzją z dnia [...] 2016 r. Wojewoda Pomorski stwierdził nieważność ww. decyzji Prezydenta Miasta G.. W uzasadnieniu wskazał, że jak wynika ze złożonych przez inwestorów oświadczeń, prawo do robót budowlanych wywodzili z tytułu własności dwóch lokali niemieszkalnych, trzech lokali mieszkalnych oraz zgody Wspólnoty Mieszkaniowej, wyrażonej w podjętych w dniu [...] 2013 r. uchwałach nr [...]. Uchwałą Nr [...] Wspólnota wyraziła zgodę na remont lokalu mieszkalnego nr [...] przy ul. [...], który obejmować miał m.in. wykonanie izolacji pionowej budynku, wzmocnienie i naprawę spękanych ścian wewnątrz i na zewnątrz budynku oraz przekłucie otworów drzwiowych na klatkę schodową. Uchwała nr [...] zezwoliła na remont lokalu mieszkalnego nr [...] przy ul. [...], w tym samym zakresie, co uchwała [...]. Uchwałami nr [...] oraz [...] wyrażono zaś zgodę na zmianę sposobu użytkowania ww. lokali mieszkalnych nr [...] i [...]. Wskazane uchwały nie stanowiły jednak blankietowej zgody na przeprowadzenie robót w częściach wspólnych w zakresie, który był niezbędny do realizacji całego projektu budowlanego. Odnoszą się jedynie do dwóch lokali mieszkalnych, a ewentualna zgoda na ingerencję w nieruchomość wspólną ogranicza się jedynie do prac związanych z przebudową i zmianą sposobu użytkowania tych lokali. Projektowana inwestycja obejmuje swoim zakresem również lokal mieszkalny na poddaszu oraz dwa lokale użytkowe na parterze, których przebudowa prowadzi do ingerencji w części wspólne budynku.

Strona 1/7