Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Piotr Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 351/17 w sprawie ze skargi P. R. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 21 kwietnia 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 351/17, oddalił skargę P. U. (dalej skarżąca) na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] grudnia 2016 r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie tego organu z [...] października 2016 r. nr [...] wydane na podstawie art. 61a § 1 oraz art. 157 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2016 r. poz. 23 ze zm. dalej Kpa) o odmowie wszczęcia postępowania z wniosku skarżącej o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] stycznia 2015 r. nr [...] zezwalającej P. S.A. z siedzibą w Z. na nabycie nieruchomości w drodze łączenia spółek.
2. Sąd I instancji stwierdził, że ww. decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji zezwalająca na nabycie nieruchomości w drodze łączenia spółek nawet pośrednio nie wpływa na prawa i obowiązki skarżącej. Brak jest bowiem przepisu prawa materialnego, którego naruszenie w/w decyzją powodowałby konieczność ochrony interesów skarżącej w postępowaniu dotyczącym stwierdzenia nieważności tej decyzji. W każdym razie nie są takimi przepisami powołane przez skarżącą przepisy Kodeksu cywilnego i ustawy o gospodarce nieruchomościami. Decyzja zezwalająca cudzoziemcowi na nabycie nieruchomości nie ogranicza jednak osób trzecich w dochodzeniu swoich roszczeń do nieruchomości. Skarżąca nie wykazała, że posiada skuteczne roszczenia o wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności w/w decyzji, gdyż nie jest uprawniona do żądania wszczęcia i uczestniczenia w tym postępowaniu, bowiem nie dotyczy ono jej własnego interesu prawnego..
3.1. Skarżąca wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości.
3.2. W skardze kasacyjnej zarzucno naruszenie: przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 28 Kpa w zw. z art. 140 i n. Kc polegającą na przyjęciu, że skarżącej kasacyjnie nie przysługuje status strony w postępowaniu o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z uwagi na to, że poprzednik prawny skarżącej kasacyjnie nie posiadał przymiotu strony w postępowaniu, w którym doszło do wydania ww. decyzji, podczas gdy z prawidłowo przeprowadzonej wykładni art. 28 Kpa w zw. z art. 140 i n. Kc wynika, że poprzednik prawny skarżącej posiadał przymiot strony w postępowaniu, w którym doszło do wydania ww. decyzji z uwagi na to, że postępowanie to dotyczyło uprzednio wywłaszczonej nieruchomości, o zwrot której (jako bezzasadnie wywłaszczonej) poprzednik prawny skarżącej kasacyjnie wystąpił, nierozpoznanym dotąd wnioskiem z 15 grudnia 1992 r., co tym samym powoduje, że skarżącej kasacyjnie przysługuje status strony w postępowaniu w sprawie o stwierdzenie nieważności ww. decyzji MSWiA.
3.3. Ponadto w skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie następujących przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy;
a) art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej Ppsa) zw. z art. 61a § 1 Kpa, art. 61 § 4 Kpa, art. 97 § 1 pkt 1) Kpa, art. 109 § 1 Kpa, art. 158 § 1 Kpa w zw. z art. 28 Kpa polegające na nieuwzględnieniu skargi i nieuchyleniu zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego je postanowienia tego organu, w następstwie uznania, że w sprawie zaszła podstawa do wydania przez organ ww. skarżonych postanowień, z uwagi na to, że skarżąca nie jest stroną w postępowaniu o stwierdzenie nieważności ww. decyzji z [...] stycznia 2015 r., gdyż jej poprzednik prawny nie miał takiego statusu w postępowaniu, w którym doszło do wydania ww. decyzji, podczas gdy w sprawie brak było podstaw do wydania ww. skarżonych postanowień z uwagi na to, że skarżącej kasacyjnie przysługuje status strony w postępowaniu o stwierdzenie nieważności ww. decyzji z [...] stycznia 2015 r,, ponieważ jej poprzednik prawny był stroną postępowania, w którym doszło do wydania tej decyzji, ale z rażącym naruszeniem przez organ art. 97 § 1 pkt 1 Kpa w zw. z art. 28 Kpa, przestał być traktowany przez organ, jako strona tego postępowania w następstwie czego skarżąca kasacyjnie została pozbawiona, z rażącym naruszeniem przez organ art. 64 § 4 Kpa oraz art. 109 § 1 Kpa w zw. z art. 28 Kpa, możliwości czynnego udziału obrony swoich praw w tym postępowaniu, a tym samym zachodziły też podstawy do wydania przez Organ decyzji, o której mowa w art. 158 § 1 Kpa, co winno prowadzić do uwzględnienia skargi na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c Ppsa, a nie do jej oddalenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjnym w Warszawie na podstawie art. 151 Ppsa;