Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant: starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Ochrony Środowiska od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 199/17 w sprawie ze skargi F. S. A. w B. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od F. S. A. w B. na rzecz Głównego Inspektora Ochrony Środowiska 10.523 (dziesięć tysięcy pięćset dwadzieścia trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 30 marca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi F. S.A. z siedzibą w B. uchylił decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...].
Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Decyzją z dnia [...] października 2013 r. nr [...] Główny Inspektor Ochrony Środowiska, po rozpatrzeniu odwołania F. S.A. utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] lipca 2013 r., znak: [...] określającą:
1. wysokość zobowiązania F. S.A. z siedzibą w B. (dalej także jako "F. S.A.", "strona skarżąca", "skarżąca spółka"), z tytułu opłaty za brak sieci za 2006 r. w wysokości 664.457 zł (słownie: sześćset sześćdziesiąt cztery tysiące czterysta pięćdziesiąt siedem złotych);
2. wysokość nadpłaty w wysokości 18.272.873,05 zł (słownie: osiemnaście milionów dwieście siedemdziesiąt dwa tysiące osiemset siedemdziesiąt trzy złote i pięć groszy) dla F. S.A. w związku z nadpłaconą wpłatą na poczet zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci za 2006 r. na konto Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska określił wysokość zobowiązania skarżącej Spółki z tytułu opłaty za brak sieci za 2006 r. w wysokości 16.397.452,05 zł.
Organ wskazał, że w dniu 31 stycznia 2006 r. skarżąca Spółka złożyła zawiadomienie o podjęciu działalności w zakresie produkcji, importu i wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdów. Następnie, w dniu 30 marca 2007 r. Spółka złożyła roczne sprawozdanie o wysokości należnej opłaty za brak sieci zbierania pojazdów za 2006 r., w którym nie podała liczby dni w 2006 r., w których nie zapewniła sieci zbierania pojazdów oraz wysokości należnej opłaty za jej brak, uzasadniając to zapewnieniem efektywnego zbierania pojazdów marki F. wycofanych z eksploatacji. W wyniku przeprowadzenia analizy zgromadzonych dokumentów oraz dokonanego za pomocą programu informatycznego sprawdzenia wypełnienia obowiązku zapewnienia sieci organ ustalił, że skarżąca Spółka nie zapewniła w 2006 r. sieci, zgodnie z art. 11 ustawy z 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. z 2013 r., poz. 1162, ze zm. - dalej jako "ustawa o recyklingu"), w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania decyzji.
W wyniku złożonego przez Spółkę wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, organ decyzją z [...] listopada 2008 r. utrzymał w mocy decyzję własną z [...] czerwca 2008 r.
Wyrokiem z 20 maja 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 103/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję organu z [...] listopada 2008 r. i poprzedzającą ją decyzję z [...] czerwca 2008 r.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 8 stycznia 2013 r., sygn. akt II OSK 2373/12 oddalił skargę kasacyjną.
Następnie w piśmie z dnia 18 kwietnia 2013 r. organ wezwał Spółkę do przesłania dokumentów potwierdzających zapewnienie sieci zbierania pojazdów w 2006 r., przez przesłanie umów zawartych pomiędzy S. Sp. z o.o., a innymi stacjami demontażu pojazdów oraz punktami zbierania pojazdów. W odpowiedzi skarżąca Spółka przesłała wszystkie posiadane przez siebie kopie umów zawartych pomiędzy S. Sp. z o.o. z innymi stacjami demontażu pojazdów.