Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary Sędziowie NSA Maciej Dybowski del. NSA Leszek Kiermaszek (spr.) Protokolant asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2013r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 676/11 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2011 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 czerwca
2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 676/11, na skutek skargi A. S., uchylił decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu tego wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że decyzją z dnia [...] czerwca 2000 r. nr [...] Starosta R., działając na podstawie art. 30 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlanego (Dz.U. Nr 89, poz. 414 ze zm.) zgłosił sprzeciw w sprawie budowy boiska sportowego na działce nr [...] w miejscowości G., Gmina B., objętego zgłoszeniem A. S. z dnia 12 maja 2000 r. i nałożył obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę z uwagi na możliwość naruszenia ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W odwołaniu od tej decyzji A. S. podał, że dla przedmiotowej inwestycji decyzją Wójta Gminy B. z dnia [...] stycznia 2000 r. nr [...] ustalone zostały warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie boiska, a w decyzji tej brak jest informacji o obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę.
Decyzją z dnia [...] lipca 2000 r., nr [...] Wojewoda Kujawsko - Pomorski utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W jej uzasadnieniu, przywołując treść art. 30 ust. 3 Prawa budowlanego, wskazał, że teren, na którym inwestor planuje budowę boiska przeznaczony jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy B. jako "Teren upraw polowych bez prawa zabudowy, stanowiący zasadniczy obszar produkcji rolnej". Mając to na względzie stwierdzenie Starosty R. o możliwości naruszenia ustaleń planu miejscowego uprawniało do wydania decyzji o wniesieniu sprzeciwu w sprawie zamiaru budowy boiska sportowego i nałożenia obowiązku uzyskania pozwolenia na jego budowę. Decyzja ta stała się ostateczna.
Podaniem z dnia 29 października 2009 r. A. S. wniósł o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji Wojewody Kujawsko - Pomorskiego.
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności tej decyzji. Organ wskazał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala przyjąć z całą pewnością, że omawiana inwestycja nie mogła naruszać ustaleń miejscowego planu, a tym samym, że wniesienie sprzeciwu, na podstawie art. 30 ust. 2 i 3 Prawa budowlanego, było nieprawidłowe. Tymczasem tylko takie ustalenie mogłoby stanowić podstawę do stwierdzenia nieważności weryfikowanego rozstrzygnięcia. Stwierdzenie nieważności decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa może bowiem nastąpić jedynie wówczas, gdy organ ustali, że decyzja w sposób oczywisty i bezsporny narusza konkretny przepis prawa, a ponadto jej obowiązywanie wywołuje skutki niemożliwe do zaakceptowania w praworządnym państwie. Organ podał również, że z treści art. 30 ust. 3 Prawa budowlanego obowiązującego w dniu wydania decyzji wynika, że nałożenie na jego podstawie obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę nie przesądza, czy realizacja obiektu budowlanego narusza ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Kwestia ewentualnej sprzeczności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego podlega wówczas ocenie w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę, gdzie może zostać poddana analizie w zakresie szerszym niż w postępowaniu zgłoszeniowym, które jest postępowaniem uproszczonym.