Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska (spr.) Sędziowie NSA Andrzej Jurkiewicz del. WSA Stanisław Nitecki Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Granatowska po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2012 r. sygn. akt IV SA/Wa 641/12 w sprawie ze skargi D. D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od D. D. na rzecz Ministra Spraw Wewnętrznych kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 641/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] lutego 2012 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego.
Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Pismem z dnia 12 września 2011 r. D. D. wystąpił do Wojewody Mazowieckiego o stwierdzenie posiadania obywatelstwa polskiego. W dniu [...] grudnia 2011 r. Wojewoda wydał decyzję odmowną. Po rozpatrzeniu odwołania D. D., decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. Minister Spraw Wewnętrznych utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Minister ustalił, iż wnioskodawca urodził się jako D. G., syn Z. i P. z domu N., w dniu [...] czerwca 1956 r. w H. Z dniem urodzenia nabył obywatelstwo izraelskie. W 1980 r. dokonał zmiany nazwiska z G. na D., natomiast jego ojciec w dniu [...] października 1964 r. dokonał zmiany imienia z Z. na Z..
Minister wskazał, że dla stwierdzenia czy wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie, zgodnie z wyrażoną w art. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 10, poz. 49), zasadą ciągłości obywatelstwa polskiego niezbędne było ustalenie, czy nabył on obywatelstwo polskie i nie utracił go do dnia wydania decyzji. W dacie urodzenia wnioskodawcy obowiązywała ustawa z dnia 19 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 4, poz. 25). Zatem warunkiem nabycia obywatelstwa polskiego przez wnioskodawcę było posiadanie tego obywatelstwa w dacie jego urodzenia co najmniej przez jednego z rodziców (art. 8 w zw. z art. 9 ustawy o obywatelstwie z 1951 r.).
Minister ustalił, że ojciec wnioskodawcy urodził się w dniu [...] lutego 1922 r. w S. jako syn S. i F. L. W., jako dziecko "ślubne". Zatem skoro dziadek wnioskodawcy zamieszkiwał na terenie, które następnie na podstawie traktatu wersalskiego został przyznany Polsce, to nabył on obywatelstwo polskie na podstawie art. 2 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz. U. R.P. Nr 7, poz.44), zwanej dalej "ustawą o obywatelstwie z 1920 r." i posiadał je w dacie narodzin syna Z. G., który także nabył obywatelstwo polskie.
Minister przeanalizował konsekwencje nabycia obywatelstwa izraelskiego przez ojca wnioskodawcy z datą powstania niepodległego państwa Izrael, tj. 15 maja 1948 r., stwierdzając, że nie utracił on obywatelstwa polskiego na podstawie art. 11 pkt 1 ustawy o obywatelstwie z 1920 r. gdyż w chwili nabycia obywatelstwa izraelskiego miał 26 lat i podlegał obowiązkowi wojskowemu w Polsce na podstawie przepisów ustawy z 1938 r., a więc przepis art. 11 pkt 1 ustawy z 1920 r. nie miał do niego zastosowania.
Minister wskazał, że w myśl art. 11 pkt 2 ustawy z 1920 r., utrata obywatelstwa polskiego następowała z mocy prawa przez przyjęcie urzędu publicznego lub wstąpienie do służby wojskowej w państwie obcym bez zgody właściwego wojewody, wyrażonej, w przypadkach zamiaru wstąpienia do służby wojskowej w państwie obcym, w porozumieniu z właściwym dowódcą okręgu korpusu. W toku postępowania przedłożono zaświadczenie wydane przez Siły Obronne Izraela (dalej jako "SOI") w dniu [...] września 2011 r. o "nieodbyciu służby wojskowej w okresie 15 maja 1948 r. - 19 stycznia 1951 r. przez Z. G. o nr tożsamości [...])", i dalej, iż "w zautomatyzowanych oraz tradycyjnych wykazach SOI nie odnaleziono informacji dotyczącej ww. Zgodnie z najlepszą wiedzą SOI nie został zmobilizowany do służby w SOI i nie odbywał w tym okresie służby zasadniczej, zawodowej rezerwowej, ani żadnej innej". Organy administracji ustaliły jednak w toku postępowania, że ojciec wnioskodawcy w latach 1946-1949 służył w Palyam (Kompani Morskiej) w Czwartym Batalionie "Haportzim", którą zakończył jako dowódca plutonu. Organ wskazał, że Palmach (pol. Siły Uderzeniowe) był żydowskim elitarnym związkiem taktycznym stanowiącym siły specjalne paramilitarnej organizacji Hagana podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny i wojny o niepodległość w latach 1947-1948. Hagana po utworzeniu państwa Izrael stała się podstawą SOI. Jednostki Palmach zostały zorganizowane w sześć kompanii szturmowych oraz dodatkowe jednostki specjalne w tym Palyam (Kompania Morska). Przypomniano, że w dniu 28 maja 1948 r. rząd nowopowstałego państwa Izrael wydał rozkaz powołujący do życia SOI, do których miały przystąpić wszystkie żydowskie grupy zbrojne walczące w Palestynie. W odniesieniu do zarzutów dotyczących niewiadomego pochodzenia informacji, że ojciec wnioskodawcy służył w latach 1946-49 w Palyam wskazano, iż została ona pozyskana z oficjalnej strony muzeum Palmach. Muzeum to poświęcone jest opisaniu historii żydowskich oddziałów wojskowych Palmach i ich wkładu w utworzenie niepodległego Państwa Izraela. W ocenie Ministra, fakt wpisania ojca wnioskodawcy na listę członków Palmach, który w 1948 r. wszedł w skład SOI stoi w sprzeczności z zaświadczeniem SOI na okoliczność przebiegu służby wojskowej tegoż w wojsku izraelskim.