Dnia 12 maja 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie: sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon sędzia del. WSA Iwona Niżnik - Dobosz (spr.) Protokolant: asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 maja 2015 r. sygn. akt III SA/Gd 146/15 w sprawie ze skargi H. S. na decyzję Pomorskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Gdańsku z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną
II OSK 2305/15
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt III SA/Gd 146/15 w sprawie ze skargi H.S. na decyzję Pomorskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Gdańsku z dnia 8 grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej, oddalił skargę.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia 23 grudnia 2002 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Słupsku na podstawie § 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 65, poz. 294 z późn. zm.) odmówił stwierdzenia u H.S. choroby zawodowej w postaci uszkodzenia narządu słuchu wywołanego działaniem hałasu.
Decyzją z dnia 25 lipca 2003 r. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Gdańsku utrzymał w mocy ww. decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że skoro żadna z trzech instytucji upoważnionych do rozpoznawania chorób zawodowych nie rozpoznała u H.S. choroby zawodowej, zaskarżona decyzja odpowiada prawu.
Wyrokiem z dnia 16 marca 2005 r. (sygn. akt II SA/Gd 1232/03), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił powyższą decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Gdańsku, wskazując iż ponownie rozpatrując sprawę organ powinien był zwrócić się do jednostki orzeczniczej o wydanie opinii uwzględniającej przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych, wykonanej na podstawie badań przeprowadzonych przy użyciu wszelkich niezbędnych metod i aparatury.
Decyzją z dnia 20 października 2005 r. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Gdańsku utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Słupsku z dnia 23 grudnia 2002 r. o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - zawodowego uszkodzenia słuchu u H.S.. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że brak jest podstaw do uchylenia decyzji organu I instancji, bowiem jednostki orzecznicze nie rozpoznały u badanego choroby zawodowej - stwierdzono, iż ubytek słuchu jest zbyt mały.
Wyrokiem z dnia 24 maja 2006 r. (sygn. akt III SA/Gd 730/05), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Gdańsku z dnia 20 października 2005 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że nie było podstaw prawnych do eliminowania z pojęcia choroby zawodowej uszkodzenia słuchu wywołanego hałasem ze względu na stopień uszkodzenia słuchu. Sąd wskazał, że ponownie rozpoznając sprawę organ powinien ustalić, czy rozpoznanie u skarżącego obustronnego niedosłuchu typu odbiorczego należy uznać za chorobę zawodową, a jeżeli nie, to z jakich powodów.