Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant starszy inspektor sądowy Wioletta Lasota po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 28 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Op 132/13 w sprawie ze skargi M. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rekultywacji gruntów oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z 28 maja 2013 r., II SA/Op 132/13 oddalił skargę M. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rekultywacji gruntów.
Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:
Wnioskiem z dnia [...] czerwca 2010 r. M. C. wystąpił do Starosty [...] o przeprowadzenie rekultywacji terenów jego działek rolnych zdewastowanych w wyniku powodzi, jaka miała miejsce w maju 2010 r., wskazując numery tych działek, tj. [...]. W piśmie z dnia [...] grudnia 2010 r. wnioskodawca sprecyzował, że chodzi o grunty położone w granicach administracyjnych miasta [...] i wniósł o wydanie decyzji administracyjnej w przedmiocie popowodziowej rekultywacji tych gruntów, stosownie do art. 104 K.p.a.
Starosta [...] ustosunkował się do powyższego żądania w piśmie z dnia [...] grudnia 2010 r., w którym poinformował wnioskodawcę o treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2004 r. nr 121, poz. 1266 ze zm.), zwanej dalej ustawą, oraz wskazał, że art. 5b tej ustawy stanowi, iż jej przepisów nie stosuje się do gruntów rolnych, stanowiących użytki rolne, położonych w granicach administracyjnych miast. Na tej podstawie organ wywiódł, że nie ma możliwości wydania decyzji w sprawie rekultywacji gruntów położonych na terenie [...], nie ma również podstaw do ubiegania się o dotację z Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych na przeprowadzenie tej rekultywacji.
W piśmie z dnia [...] grudnia 2010 r., skierowanym do Starosty [...], M. C. zakwestionował fakt rozstrzygnięcia wniosku pismem, a nie decyzją, po czym wniósł skargę do sądu na bezczynność Starosty [...] polegającą na niewydaniu decyzji w sprawie rekultywacji gruntów, wnosząc o zobowiązanie organu do jej wydania
Wyrokiem z dnia 27 października 2011 r., sygn. akt II SAB/Op 24/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił powyższą skargę, uznając, że organ nie pozostawał w bezczynności. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w sytuacjach określonych w art. 22 ust. 2 i art. 5 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych starosta wydaje decyzje w sprawach rekultywacji i zagospodarowania, przy czym użycie przez ustawodawcę określenia "w sprawach" nie oznacza, że chodzi tu tylko o decyzje "o rekultywacji", jak zdaje się uważać skarżony organ. Zdaniem Sądu, Starosta [...] był organem właściwym do rozpatrzenia wniosku M. C., a także był zobowiązany do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy w formie decyzji administracyjnej, do której znajdują zastosowanie przepisy K.p.a., przy czym decyzją administracyjną będzie również pismo zawierające rozstrzygnięcie w sprawie, które nie posiada wszystkich elementów decyzji, gdyż o istocie aktu prawnego przesądza jego treść, a nie forma lub nazwa. W tych okolicznościach Sąd uznał pismo organu z dnia [...] grudnia 2010 r. za decyzję, która załatwia sprawę w rozumieniu art. 104 K.p.a., gdyż zawiera podstawowe elementy wymagane dla tego rodzaju rozstrzygnięć. Nie jest dyskwalifikującym fakt, że nie posiada ono w pełni wymagań przewidzianych dla decyzji w art. 107 § 1 K.p.a., w postaci braku pouczenia czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, a stosownie do art. 112 K.p.a. błędne pouczenie nie powinno wywierać negatywnych dla skarżącego skutków prawnych.