Dnia 24 maja 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Kamiński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski Protokolant asystent sędziego Julia Słomińska po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wspólnoty Mieszkaniowej ul. F. ... w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 254/14 w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej ul. F. ... w W. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 19 grudnia 2013 r. znak: ... w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na remont 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Wspólnoty Mieszkaniowej ul. F. ... w W. na rzecz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 maja 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 254/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Wspólnoty Mieszkaniowej ul. F. ... w W., zw. dalej skarżącą lub wspólnotą, na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 19 grudnia 2013 r., znak ..., w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na remont.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że przedmiotem kontroli w niniejszym postępowaniu była decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 19 grudnia 2013 r. utrzymująca w mocy decyzję S. Konserwatora Zabytków, zw. dalej Konserwatora Zabytków, z dnia 30 kwietnia 2013 r., nr ..., odmawiającą skarżącej pozwolenia na remont wraz z dociepleniem. Materialnoprawną podstawę decyzji stanowił przepis art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Sąd wskazał również, że budynek, którego dotyczyła decyzja stanowi część strefy ochrony konserwatorskiej "S. K." wpisanej do rejestru zabytków pod numerem ... decyzją Konserwatora Zabytków m. W. z dnia 2 kwietnia 1979 r. W uzasadnieniu decyzji o wpisie do rejestru ww. terenu wskazano, że ochronie konserwatorskiej podlega siatka ulic oraz zespół budowlany.
Sąd podkreślił, że właściwe organy w przedmiocie ochrony zabytków samodzielnie są władne do dokonania oceny w zakresie wniosku, który dotyczył udzielenia pozwolenia na remont budynku. W ocenie Sądu, organy te wyczerpująco uzasadniły powody, które z punktu widzenia ochrony zabytku uniemożliwiają remont objęty wnioskiem. Wyjaśniły, że realizacja planowanego remontu poprzez ocieplenie elewacji budynku wełną mineralną spowoduje naruszenie jego wartości zabytkowych. Wartości te wyrażają się w bryle budynku, która została ukształtowana poprzez wyodrębnienie w niej partii płytkiego frontowego ryzalitu z wejściem do budynku, a także elementy przestrzenne dopełniające kompozycję elewacji budynku, tj. balkony. Nadto, elewacje budynku zwieńczone są gzymsem koronującym. Sąd podkreślił również fakt, że przedmiotowy budynek połączony jest kompozycyjnie z sąsiednim obiektem narożnym. Oba budynki posiadały pierwotnie identyczne gabaryty, przed częściową wtórną nadbudową budynku, natomiast zachowały nadal wspólny gzyms koronujący oraz balkony w elewacji frontowej. W związku z powyższym Sąd zauważył, że nałożenie warstwy termoizolacyjnej od strony elewacji zewnętrznych doprowadzi do powstania niekorzystnego efektu pogrubienia przedmiotowego budynku i optycznego zwiększenia jego rozmiarów. W wyniku tego procesu nastąpi zagłębienie otworów, których rozmiary ulegną zmniejszeniu z powodu konieczności docieplenia glifów. Po nałożeniu projektowanej warstwy zatopieniu ulegnie również gzyms wieńczący. Zmienione zostaną też proporcje balkonów. Zdaniem Sądu, wszystkie te działania doprowadzą do niekorzystnych zmian w proporcjach zarówno całej bryły budynku, jak i poszczególnych fragmentów, kształtujących jej wyraz stylowy, w tym kompozycję elewacji. Nadto zasłonięta zostałaby oryginalna warstwa tynku wraz z pierwotną kolorystyką.