- odpady o kodzie 120208 w ilości 0,420 mg,
- odpady o kodzie 160107 w ilości 0,008 mg,
- odpady o kodzie 150202 w ilości 0,007 mg.
Tymczasem, decyzja Starosty Sochaczewskiego z dnia [...].09.2011 r. (sprzed zmiany w 2012 r.) zezwalała powyższej spółce na wytworzenie w ciągu roku;
- odpadów o kodzie 120208 w ilości 0,450 mg,
- odpadów o kodzie 160107 w ilości 0,007 mg oraz
- odpadów o kodzie 150202 w ilości 0,006 mg.
Zauważyć zatem bezspornie należy, że w zakresie dwóch ostatnio wskazanych kategorii odpadów, zostały przekroczone dopuszczalne wartości wytworzonych odpadów wynikające z decyzji Starosty Sochaczewskiego. Jednocześnie stwierdzić trzeba, iż powoływane przez WSA w Warszawie (za skarżącą spółką) karty ewidencjonujące odpady i związana z tym kwestia wywożenia odpadów przez wyspecjalizowane podmioty, nie mają prawnego znaczenia w sprawie i nie zmieniają dokonanej jej oceny. Przedłożony bowiem przez [...] sp. j. Marszałkowi Województwa dokument w postaci "Zbiorczego zestawienia danych o ilości wytworzonych odpadów" samodzielnie potwierdza to, jaką konkretnie ilość odpadów wytworzyło przedsiębiorstwo skarżącej spółki w 2011 r. Brak jest przy tym podstaw aby kwestionować treść tego dowodu w zakresie wskazanych tam danych liczbowych o powstałych odpadach. Skoro zawiera on miarodajne dla oceny sprawy informacje, to nie było też usprawiedliwienia dla żądania od orzekających organów dalszych ustaleń i ocen, w tym odnośnie do tego, kiedy i jakie odpady faktycznie zostały wywiezione przez podmioty je odbierające oraz odnoszenia się do twierdzeń dotyczących danych wskazanych przez spółkę na kartach odpadów. Jeżeli bowiem analiza informacji przedłożonych przez skarżącą spółkę Marszałkowi Województwa wykazała, że ilości odpadów wytworzonych przez tę spółkę przekraczają dopuszczalne wartości wynikające z decyzji Starosty Sochaczewskiego z dnia [...].09.2011 r., to okoliczność ta dostatecznie usprawiedliwiała przyjętą przez organy administracji ocenę sprawy, w kontekście zastosowania art. 79b ust. 1 pkt 1 ustawy z 2001 r. o odpadach.
Wskazane wyżej motywy i przyjęte oceny, stanowiły wystarczającą podstawę do uwzględnienia skargi kasacyjnej i uchylenia zaskarżonego wyroku. Nadto, spełnione zostały przesłanki, wynikające z art. 188 p.p.s.a., do rozpoznania przez NSA skargi [...] sp. j. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej. Skarga ta zaś nie zasługiwała na uwzględnienie. Jak wyżej wskazano, w realiach sprawy brak było podstaw to przyjmowania aby zaskarżona decyzja nie była prawidłowa, skoro wymierzenie kary pieniężnej za naruszenie decyzji zatwierdzającej program gospodarki odpadami znajdowało uzasadnienie w wiarygodnym dla sprawy dokumencie (dowodzie).
O kosztach orzeczono na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a. Stosownie do tego przepisu, stronie, która wniosła skargę kasacyjną, należy się zwrot poniesionych przez nią niezbędnych kosztów postępowania kasacyjnego od skarżącego - jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji uwzględniający skargę.