Wg WSA w Warszawie, nie jest zasadny zarzut dotyczący wydania zaskarżonych decyzji wbrew ustaleniom protokołu kontroli z dnia 16 lipca 2012 r., bowiem w pkt. 3 protokołu w rubryce "zastosowane sankcje" zapisano - nie zastosowano. Wskazany pkt 3 protokołu dotyczy bowiem sankcji z art. 69 - 79 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach, których nałożenie następuje na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia. Natomiast postępowanie w niniejszej sprawie dotyczyło naruszenia określonego w art. 79b powołanej ustawy, gdzie stosownie do - art. 79d tej ustawy - wymierza się kary pieniężne w drodze decyzji.
Skargę kasacyjną od opisanego wyżej wyroku WSA w Warszawie z dnia 14.04.2016 r. wniósł Główny Inspektor Ochrony Środowiska zaskarżając wyrok ten w całości.
W ramach zarzutu naruszenia przepisów postępowania wskazał:
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 7, 11, 77, 80 i 107 K.p.a. poprzez błędne uznanie, że w przedmiotowej sprawie organy obu instancji nie wyjaśniły w sposób dostateczny okoliczności sprawy, tj. nie ustaliły ilości odpadów wytworzonych w 2011 r. oraz nie odniosły się do częstotliwości wywozów odpadów dokonywanych przez stronę, w sytuacji gdy ustalenia te nie miały znaczenia w sprawie oraz nie miały wpływu na wynik postępowania, gdyż nałożona kara została zastosowana za naruszenie warunków posiadanej decyzji zatwierdzającej program gospodarowania odpadami niebezpiecznym, tj. za przekroczenia w 2011 r. ilości wytworzonych odpadów wskazanych w ww. decyzji, czemu organy dały wyraz w wydanych przez siebie rozstrzygnięciach;
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw z art. 7,11, 77, 80 i 107 kpa, poprzez błędne uznanie, że nawet gdyby przyjąć, że organ II instancji nie odniósł się do wszystkich zarzutów strony i nie wyjaśnił w sposób dostateczny okoliczności związanych z wywozem odpadów, to w ocenie skargi kasacyjnej naruszenia te nie miały istotnego wpływu na wynik postępowania, gdyż samo naruszenie decyzji Starosty Sochaczewskiego z dnia [...] września 2011 r., znak: [...] obligowało organy do nałożenia stosownych sankcji, stąd wydane decyzje nie powinny zostać uchylone;
W ramach zarzutu naruszania prawa materialnego wskazano na:
- błędną wykładnię art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 ze zm.), w związku z art. 79 b ust. 1 pkt 1 tej ustawy, poprzez niewłaściwe ich zastosowanie i błędne uznanie, że dla sankcji wskazanej w zaskarżonym przepisie konieczne było w przedmiotowej sprawie:
- ustalenie ilości odpadów wytworzonych 2012 r., w sytuacji gdy już samo stwierdzenie naruszenie decyzji zatwierdzającej program gospodarki odpadami niebezpiecznymi w 2011 r., obligowało organy do nałożenia stosownej kary,
- odniesienie się do warunków wywozu odpadów, w sytuacji gdy sankcja nałożona została za przekroczenie dozwolonej ilości wytwarzania odpadów.
W oparciu o powyższe zarzuty, skarżący kasacyjnie domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania.