Sprawa ze skargi na postanowienie Komendanta Głównego Policji w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń palną sportową
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) Sędzia del. NSA Zdzisław Kostka Protokolant Anna Jusińska po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lipca 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 395/10 w sprawie ze skargi K. S. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 6 stycznia 2010 r. nr PA IIb/108/10/6570/09 w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń palną sportową oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6313 Cofnięcie zezwolenia na broń
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Policji
Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 lipca 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 395/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. S. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 06 stycznia 2010 r. nr PAIIb/108/10/6570/09 w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską.

Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Komendant Główny Policji postanowieniem z dnia 6 stycznia 2010 r. nr PA IIb/108/10/6570/09, wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 oraz art. 97 § 1 i art. 98 § 1 oraz art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., zwanej dalej "k.p.a."), po rozpatrzeniu zażalenia K. S., utrzymał w mocy postanowienie Komendanta Stołecznego Policji z dnia 10 listopada 2009 r. nr PA-B-I-38890/M/KL/09 o odmowie zawieszenia postępowania w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską. Organ rozpatrując przedmiotową sprawę ustalił następujący stan faktyczny sprawy. W toku postępowania administracyjnego prowadzonego przez Komendanta Stołecznego Policji w sprawie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej, w dniu 2 listopada 2009 r. K. S. złożył wniosek o zawieszenie tego postępowania, bowiem ma on zamiar wystąpić o wcześniejsze zatarcie skazania za przestępstwo orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 16 czerwca 2009 r., sygn. akt II K 308/09, na mocy którego został on uznany winnym popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k., tj. prowadzenie pojazdu mechanicznego po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości.

Komendant Stołeczny Policji postanowieniem z dnia 10 listopada 2009 r. odmówił zawieszenia postępowania, wskazując w uzasadnieniu, że przesłanki tak fakultatywnego (art. 98 § 1 k.p.a.), jak i obligatoryjnego (art. 97 § 1 pkt 1-4 k.p.a.) zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie nie zachodzą. Podniósł, że, w jego ocenie, w przedmiotowej sprawie nie występuje zagadnienie wstępne, od którego uzależnione byłoby rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji administracyjnej. Podkreślił, że osoba, która jest prawomocnie skazana za popełnienie czynu zabronionego, nie powinna posiadać pozwolenia na broń, bowiem jej posiadanie ma ścisły związek z interesem bezpieczeństwa i porządku publicznego. Na powyższe postanowienie K. S. wniósł zażalenie do Komendanta Głównego Policji, podnosząc, że posiadanie pozwolenia na broń palną myśliwską nie stanowi jakiegokolwiek zagrożenia dla bezpieczeństwa i porządku publicznego Rzeczypospolitej Polskiej.

Organ odwoławczy postanowieniem z dnia 06 stycznia 2010 r. wskazał, iż podstawy prawne zawieszenia postępowania zostały określone w art. 97 § 1 k.p.a. i art. 98 § 1 k.p.a. Pierwszy z przywołanych przepisów ma charakter obligatoryjny, zaś drugi jest fakultatywny. Stwierdził, że zawieszenie postępowania w sprawie cofnięcia stronie pozwolenia na broń na podstawie art. 97 § 1 k.p.a. nie jest możliwe, bowiem przesłanki określone w pkt 1-3 tego przepisu nie występują (strona działa osobiście we własnej sprawie), a w myśl pkt 4 zawiesza się postępowanie, jeżeli wydanie decyzji administracyjnej zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia przez inny organ lub sąd zagadnienia wstępnego. W takiej sytuacji na przeszkodzie w rozpatrzeniu sprawy stać musi problem prawny, który wyłonił się w toku postępowania administracyjnego, a jego rozstrzygnięcie należy do innego organu lub sądu i dopóki nie zostanie rozstrzygnięty, niemożliwe jest zastosowanie przepisów prawa materialnego, a tym samym wydanie decyzji merytorycznej. Musi istnieć zatem zależność między uprzednim rozstrzygnięciem zagadnienia wstępnego a rozpatrzeniem sprawy i wydaniem decyzji. W związku z tym Komendant Główny Policji wskazał, iż okoliczności, iż strona nie zgadza się z zapadłym wobec niej wyrokiem karnym i zamierza wystąpić o wcześniejsze zatarcie wymierzonej w nim kary, nie spełnia przesłanki wymienionej w art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Kwestie te nie należą do sfery prawnej, lecz faktycznej postępowania administracyjnego i nie są objęte zakresem zagadnienia wstępnego ustalonego w tym przepisie prawa procesowego, a więc żadna z przesłanek obligatoryjnego zawieszenia postępowania administracyjnego nie jest spełniona. Odnośnie zaś zawieszenia postępowania na podstawie art. 98 § 1 k.p.a. organ stwierdził również, że nie znajduje ono zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem organ administracji publicznej może zawiesić postępowanie, jeśli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz nie zagraża to interesowi społecznemu. Wskazany przepis ustala więc 4 przesłanki takiego rozstrzygnięcia, przy czym muszą one być spełnione łącznie. Jednym z nich jest okoliczność, że postępowanie musi toczyć się na wniosek strony, tymczasem postępowanie w sprawie cofnięcia K. S. pozwolenia na broń zostało wszczęte z urzędu. Brak jest zatem podstaw do zastosowania dyspozycji tego przepisu. Ponadto podkreślił, że w sprawie o zawieszenie postępowania organ Policji nie bada przesłanek warunkujących jej merytoryczne rozpatrzenie, tj. podstaw faktycznych i prawnych skutkujących cofnięciem stronie pozwolenia na broń, bowiem wykracza to poza ramy tego postępowania. Rozstrzygnięcie w tej sprawie nie zapadło, a więc odniesienie się do zawartego w zażaleniu zarzutu wyżej wymienionego, że posiadanie przez nią broni nie stanowi jakiegokolwiek zagrożenia, jest prawnie niedopuszczalne. Organ odwoławczy może jedynie ocenić czy orzeczona przez organ I instancji odmowa zawieszenia postępowania o cofnięcie pozwolenia jest uzasadniona.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6313 Cofnięcie zezwolenia na broń
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Policji