Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary Sędziowie Sędzia NSA Leszek Kamiński Sędzia NSA Teresa Kobylecka (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 2884/13 w sprawie ze skargi A.B. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2014r. sygn. akt IV SA/Wa 2884/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. B. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] października 2013r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał następujący stan faktyczny i prawny sprawy:
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2013r. nr [...] Wójt Gminy Jabłonna po rozpoznaniu wniosku A. B. orzekł o wymeldowaniu z pobytu stałego A. B.j z budynku położonego w C. przy ul. L. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1975r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. 2006r., nr 139, poz. 993 ze zm.). Organ ustalił, że na działce przy ul. L. znajdują się dwa budynki. W pierwszym, drewnianym budynku samotnie zamieszkuje A. B. i nie ma tam rzeczy osobistych należących do A. B. Drugi budynek murowany znajduje się na nieruchomości należącej do J. B., męża wymeldowanej A. B., jest niezamieszkały od kilku lat i nie ma funkcji mieszkalnej, drogę do niego porastają wysokie chwasty, drzwi wejściowe są otwarte.
Wojewoda Mazowiecki decyzją z dnia [...] października 2013r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania A. B. utrzymał w mocy decyzję z dnia 27 sierpnia 2013r. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Stwierdził, że organ I instancji prawidłowo przeprowadził postępowanie wyjaśniające i ustalił, że A. B. nie przebywa pod adresem ul. L., wobec czego wymeldowanie jej było zasadne.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła A. B.. Skarżąca podniosła, że nie mogła opuścić z rodziną budynku przy ul. L., ponieważ nigdy tam nie mieszkali (ani jednego dnia), jednak w miejscu stałego zameldowania znajdują się jej rzeczy osobiste i przedmioty użytku domowego. Skarżąca wskazała również, że A. B. uniemożliwia jej mieszkanie w wybudowanym przez nią budynku na działce o numerze ewidencyjnym 465/4, może tylko wchodzić na posesję. Dodatkowo załączyła m.in. postanowienie Sądu Rejonowego w Legionowie I Wydziału Cywilnego z dnia 3 listopada 2011r. sygn. akt l Ns 187/05, zgodnie z którym działka o numerze ewidencyjnym 465/3 jest wyłączną własnością A. B., a działka o numerze ewidencyjnym 465/4 jest wyłączną własnością J. B.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko przedstawione w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie i na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.
Sąd podał, powołując się na treść art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, że osoba, która przebywa w określonej miejscowości pod tym samym adresem dłużej niż trzy doby, jest obowiązana zameldować się na pobyt stały lub czasowy najpóźniej przed upływem czwartej doby, licząc od dnia przybycia. Ewidencja ludności, służąca rejestrowaniu pobytu, ma charakter wyłącznie porządkowy, co oznacza, że zameldowanie nie jest związane z rozstrzyganiem uprawnień do lokalu, ani tym samym prawa do przebywania w nim. Tym samym celem postępowania o zameldowanie lub wymeldowanie jest odzwierciedlenie faktu przebywania (stałego tub czasowego) osoby w oznaczonym miejscu, a więc zapewnienie zgodności pomiędzy stanem faktycznym, a wpisem figurującym w ewidencji ludności.