Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie: Sędzia NSA Leszek Kiermaszek sędzia del. WSA Piotr Broda (spr.) po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2020 r. sygn. akt IV SAB/Wa 1653/19 w sprawie ze skargi S. K. na bezczynność Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie rozpatrzenia odwołania 1. uchyla pkt II zaskarżonego wyroku i stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. w pozostałej części skargę kasacyjną oddala; 3. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2020 r., sygn. akt IV SAB/Wa 1653/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi S. K. na bezczynność Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie rozpatrzenia odwołania stwierdził, że: (1) Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców dopuścił się bezczynności w przedmiocie rozpoznania odwołania skarżącej S. K. od decyzji Wojewody Podlaskiego z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...]; (2) bezczynność, o której mowa w pkt 1 wyroku, miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz (3) zasądził od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz skarżącej S. K. sumę pieniężną w kwocie 1000 złotych, jak i zwrot kosztów postępowania.
W ocenie Sądu pierwszej instancji skarga była zasadna, albowiem Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców pozostawał w bezczynności w rozpatrywaniu odwołania skarżącej od decyzji Wojewody.
Sąd wskazał, że bezspornym w sprawie jest, iż Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców nie sposób zarzucić pozostawania w bezczynności w przedmiocie rozpatrzenia odwołania Skarżącego ściśle w dacie rozpatrywania niniejszej skargi przez Sąd, albowiem już po wniesieniu skargi, a przed dniem wyrokowania, odwołanie to zostało rozpatrzone decyzją Szefa Urzędu z dnia [...] września 2019 r.
W związku z wydaniem przez organ rozstrzygnięcia, bezprzedmiotowe stało się zastosowanie przez Sąd instrumentu przewidzianego w art.149 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), tj. nakładanie na organ zobowiązania do wydania w określonym terminie dochodzonego skargą aktu. Sąd argumentował, że w takim przypadku, w stanie prawnym obowiązującym od 15 sierpnia 2015 r., zbędne jest również umarzanie postępowania w części dotyczącej zobowiązania organu do wydania rozstrzygnięcia. Zmieniła się bowiem redakcja przepisu art. 149 § 1 p.p.s.a., a możliwość zobowiązania organu przez Sąd do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji została oddzielona od stwierdzenia dopuszczenia się przez organ bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania. Obecny stan prawny pozwala Sądowi na dopasowanie własnego rozstrzygnięcia do realiów rozpatrywanej sprawy i - jak w przypadku sprawy niniejszej - orzeczenia jedynie w kwestii stwierdzenia bezczynności lub jej braku po stronie organu.
Analizując akta postępowania odwoławczego Sąd doszedł do następujących wniosków: (1) w dniu 30 maja 2018 r. do Szefa Urzędu wpłynęło odwołanie Skarżącej od decyzji Wojewody; (2) w dniu 13 sierpnia 2019 r. do Organu wpłynęło pismo, stanowiące ponaglenie, o którym mowa w art. 37 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2018 r. poz. 2096; dalej K.p.a.); (3) decyzją z dnia [...] września 2019 r. Organ rozpoznał odwołanie skarżącej. Zdaniem Sądu, z powyższego wynika, iż postępowanie odwoławcze trwało ponad piętnaście miesięcy (15 miesięcy i 17 dni). Sąd stwierdził jednocześnie, że przed wydaniem decyzji odwoławczej Szef Urzędu nie podejmował żadnych czynności w sprawie.