Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego
Sentencja

Dnia 14 kwietnia 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie sędzia NSA Jerzy Siegień sędzia del. WSA Jakub Zieliński (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Chustecka po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 marca 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 2269/14 w sprawie ze skargi D. F. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 12 marca 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 2269/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej również: Sąd I instancji; Sąd; WSA w Warszawie) - po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi D. F. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego - oddalił skargę na podstawie art. 151 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 [aktualnie: Dz.U. z 2016 r., poz. 718], z późn. zm. - dalej: P.p.s.a.).

Wyrok ten zapadł w następującym stanie sprawy, wynikającym z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia.

Prezydent [...] (dalej również: organ I instancji; Prezydent Miasta) na wniosek G. D. i A. D. wydał w dniu [...] 2014 r. decyzję orzekającą o wymeldowaniu D. F. (dalej również: skarżący; strona) z pobytu stałego z lokalu nr [...] przy al. [...] (dalej również: lokal).

Po rozpatrzeniu odwołania D. F. od powyższej decyzji Wojewoda [...] (dalej również: Wojewoda; organ II instancji; organ odwoławczy) decyzją z dnia [...] 2014 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] 2014 r. w przedmiocie wymeldowania D. F. z pobytu stałego z lokalu nr [...] przy al. [...]. W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: K.p.a.) w związku z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. 2006 r. nr 139, poz. 993, z późn. zm. - dalej: ustawa o ewidencji ludności).

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że Prezydent Miasta zasadnie uznał, iż D. F. opuścił dotychczasowe miejsce zameldowania na pobyt stały w sposób uzasadniający wydanie decyzji orzekającej o jego wymeldowaniu na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności.

Wojewoda podniósł, że inicjatorzy postępowania - G. D. i A. D. nabyli lokal w drodze licytacji komorniczej, a w wyniku dokonanej w dniu 2 kwietnia 2014 r. egzekucji komorniczej D. F. opróżnił i opuścił lokal, która to okoliczność potwierdzają strony postępowania. W ocenie organu lokal przestał być zatem miejscem zamieszkania D. F.

Odnosząc się do kwestii pozostawienia rzeczy D. F. w lokalu, organ wskazał, że zarówno z wyjaśnień G. D., jak i faktury z dnia 10 kwietnia 2014 r. za przewóz rzeczy i mebli z lokalu wynika, że lokal jest pusty i obecnie nie ma w nim żadnych ruchomości, które należałyby do skarżącego. Dalej organ argumentował, że fakt zaskarżenia czynności komornika sądowego nie wywiera wpływu na sposób zakończenia postępowania administracyjnego w sprawie wymeldowania, bowiem w przypadku pozbawienia dostępu do lokalu na skutek władczego, opartego na przepisach prawa działania organów państwowych, niezasadne jest badanie przesłanki dobrowolności opuszczenia lokalu; zasadniczą przesłanką wymeldowania osoby z lokalu jest fakt opuszczenia miejsca stałego pobytu.

W skardze na decyzję Wojewody [...] z [...] 2014 r. D. F. zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 2 i art. 10 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności oraz naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 77 § 1 w zw. z art. 80 K.p.a., a także art. 104 § 1 K.p.a. Skarżący stwierdził, że ze względu na skorzystanie ze środków prawnych obrony przed eksmisją niemożliwe było stwierdzenie zaistnienia przesłanek do jego wymeldowania. Podniósł, że nie opuścił miejsca zamieszkania dobrowolnie, tylko został pozbawiony dostępu do lokalu w drodze przymusu, na skutek postępowania egzekucyjnego; w dalszym ciągu wykazuje on zamiar zamieszkiwania w lokalu i przeczy temu jego oświadczenie złożone do protokołu, że od dnia wymiany zamków w drzwiach wejściowych lokalu nie ma do niego dostępu. Zdaniem skarżącego, organy administracji orzekające w sprawie nie ustaliły i nie przeanalizowały należycie okoliczności, czy skarżący wykazuje zamiar zamieszkiwania w lokalu, podczas gdy kwestionuje on czynności eksmisyjne, a także ponosi koszty związane z lokalem.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda