Skarga kasacyjna na decyzję SKO w K. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zezwolenia na prowadzenie schroniska dla bezdomnych zwierząt
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski /spr./ Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stowarzyszenia (...) z siedzibą w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 23 marca 2017 r. sygn. akt II SA/Ke 56/17 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia (...) z siedzibą w J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia (...) listopada 2016 r. znak: (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zezwolenia na prowadzenie schroniska dla bezdomnych zwierząt oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6168 Weterynaria i ochrona zwierząt
Inne orzeczenia z hasłem:
Czystość i porządek
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 marca 2017 r. sygn. akt II SA/Ke 56/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę Stowarzyszenia w J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia (...) listopada 2016 r. znak: (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zezwolenia na prowadzenie schroniska dla bezdomnych zwierząt.

Sąd pierwszej instancji dokonując oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia nie dopatrzył się naruszeń przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania skutkujących koniecznością uchylenia lub stwierdzenia nieważności przedmiotowego postępowania.

Przedmiotem kontroli Sądu pierwszej instancji była decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. (dalej w skrócie jako SKO) wydana w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy O. z dnia (...) października 2015 r. w części zezwalającej przedsiębiorcy działającego pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowo -Usługowe J. D. na prowadzenie schroniska dla bezdomnych zwierząt. Sąd zwrócił uwagę, że rozpoznawana sprawa prowadzona była w trybie nadzwyczajnym - dotyczącym stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej. Jego celem było ustalenie istnienia bądź braku istnienia przesłanek nieważności enumeratywnie wymienionych w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, z późn. zm.).

Istotą postępowania administracyjnego o stwierdzenie nieważności decyzji jest ustalenie, czy zachodzi którakolwiek z przesłanek nieważności, nie zaś merytoryczna kontrola podjętego w postępowaniu zwykłym rozstrzygnięcia. W takiej sytuacji Sąd winien jedynie ocenić, czy SKO prawidłowo przyjęło, że w sprawie nie wystąpiły przesłanki wymienione w art. 156 § 1 pkt 1 i 2 K.p.a.

Skarżące Stowarzyszenie domagało się stwierdzenia nieważności ww. zezwolenia w części, konsekwentnie wskazując na sprzeczne z przepisami o właściwości określenie obszaru działalności objętej zezwoleniem jako teren Rzeczypospolitej Polskiej - to jest teren wykraczający poza właściwość terytorialną Gminy O. Zdaniem skarżącego Stowarzyszenia doszło do naruszenia art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1399, z późn. zm.) zwanej dalej u.c.p.g. poprzez wydanie przedmiotowego zezwolenia na obszar całego kraju. Zgodnie z tym przepisem na prowadzenie przez przedsiębiorców działalności w zakresie prowadzenia schronisk dla bezdomnych zwierząt, a także grzebowisk i spalarni zwłok zwierzęcych i ich części wymagane jest uzyskanie zezwolenia. Z kolei stosownie do art. 7 ust. 3 u.c.p.g. rada gminy określa w drodze uchwały, wymagania, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 i 4. Sąd pierwszej instancji analizując treść zaskarżonego zezwolenia w kontekście obowiązujących przepisów prawa nie podzielił argumentacji skarżącego Stowarzyszenia, w której zarzucono SKO naruszenie art. 156 § 1 pkt 1 oraz art. 19 K.p.a. Z akt sprawy wynika, że w pkt 1 udzielonego zezwolenia ustalono obszar prowadzenia schroniska dla bezdomnych zwierząt zlokalizowanego w S., na nieruchomości o nr (...), obręb S. jako teren Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl art. 9 ust 1 pkt 2 u.c.p.g. wydane zezwolenie powinno określać między innymi przedmiot i obszar działalności objętej zezwoleniem. To ostatnie pojęcie nie zostało jednak przez ustawodawcę zdefiniowane. W niektórych orzeczeniach sądowych utożsamia się "obszar działalności objętej zezwoleniem" z miejscem prowadzenia działalności tj. z konkretną nieruchomością, na której będzie prowadzona działalność gospodarcza w postaci schroniska dla zwierząt (por. wyrok NSA w wyroku z dnia 23 października 2015 r. sygn. akt II OSK 390/14), w innych przyjmuje się, że ten obszar to po prostu obszar danej gminy (por. wyrok NSA w wyroku z dnia 17 marca 2015 r. sygn. akt II OSK 2136/13). Tym samym jak słusznie zauważyło SKO, brak podstaw do stwierdzenia rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., skoro dopuszczalna jest różna wykładnia ww. przepisów (por. wyrok NSA z dnia 6 lutego 2006 r. sygn. akt I FSK 439/05, opub. w ONSAiWSA 2007/1/13).

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6168 Weterynaria i ochrona zwierząt
Inne orzeczenia z hasłem:
Czystość i porządek
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze