Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Robert Sawuła Sędzia del. WSA Tomasz Stawecki Protokolant starszy inspektor sądowy Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2021r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G.L., A.L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 1 kwietnia 2021 r. sygn. akt II SAB/Kr 53/21 w sprawie ze skargi G.L., A.L. na bezczynność Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie w przedmiocie nierozpoznania zażalenia 1. uchyla pkt II zaskarżonego wyroku i stwierdza, że bezczynność Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. w pozostałym zakresie oddala skargę kasacyjną; 3. zasądza od Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie solidarnie na rzecz skarżących G.L. i A.L. kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z 1 kwietnia 2021 r., sygn. II SAB/Kr 53/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi G.L. i A.L. na bezczynność Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie w przedmiocie nierozpoznania zażalenia na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta N.S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wyjaśnienia wątpliwości co do treści w postanowieniu z dnia [...] r.: l. umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie do wydania aktu lub podjęcia czynności; II. stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. w pozostałym zakresie skargę oddalił; IV. zasądził od Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie zwrot kosztów postępowania.
Wyrok ten wydany został w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
G.L. i A.L. (dalej jako: skarżący) wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie w przedmiocie braku rozpoznania zażalenia skarżących na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta N.S. z [...] r. nr [...] w przedmiocie wyjaśnienia wątpliwości co do treści w postanowieniu tego organu z 18 czerwca 2020 r. Przedmiotowe zażalenie Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego otrzymał 7 września 2020 r., zatem stosownie do art. 35 § 3 k.p.a., termin do rozpatrzenia zażalenia upłynął organowi 7 października 2020 roku. Zważywszy, iż organ nie informował skarżących o przyczynach zwłoki w rozpoznaniu sprawy, pismem z 9 listopada 2020 r. skarżący wnieśli ponaglenie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, w następstwie którego postanowieniem tego organu z 2 grudnia 2020 r. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego został zobligowany do rozpoznania sprawy w terminie do dnia 15 stycznia 2021 r. Zarazem zawiadomieniem z dnia 19 listopada 2020 r. Małopolski WINB poinformował skarżących o wyznaczaniu na podstawie art. 36 § 1 i 2 k.p.a. nowego terminu załatwienia sprawy (tj. do dnia 31 stycznia 2021 r). Do dnia wniesienia skargi sprawa nie została rozstrzygnięta. Zdaniem skarżących, bezczynność organu w ocenie skarżących wystąpiła z rażącym naruszeniem prawa. Gdyż usprawiedliwieniem dla opóźnienia w rozpoznaniu sprawy mogą być wyłącznie okoliczności niezależne od organu. Sprawy kadrowe, pracownicze, oraz dostosowanie liczby pracowników do zakresu oraz ilości spraw leży wyłącznie w gestii organu, zatem nie stanowi przyczyny od tego organu niezależnej. Rażące naruszenie prawa w bezczynności organu przejawia się również w fakcie braku informowania stron co do przyczyn opóźnienia w rozpoznaniu sprawy w postępowaniu odwoławczym. Skarżący podnieśli, że zawiadomienie WINB z 19 listopada 2020 r. o wyznaczeniu nowego terminu rozpoznania zażalenia zostało implikowane wyłącznie tym, iż skarżący wnieśli ponaglenie. Zawiadomienie to było pierwszą, a zarazem jedyną czynnością zrealizowaną przez organ w sprawie. Żądanie przyznania na rzecz każdego ze skarżących sumy pieniężnej w wysokości 5 000,00 zł, skarżący uzasadnili podnosząc, że sposób prowadzenia postępowania zażaleniowego wywołał wymierną oraz wyliczalną szkodę w ich majątku, gdyż zatamowany został planowany proces inwestycyjny. Wskazana w skardze wysokość kwoty, której domagają się skarżący, ich zdaniem, powinna odpowiadać stopniowi naruszenia prawa, a nadto spełniać rolę prewencyjną mobilizując organ do podjęcia realnych działań celem zapobieżenia powstaniu tego rodzaju bezczynności w przyszłości.