Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) Protokolant asystent sędziego Małgorzata Mańkowska po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. (następcy prawnego B. S.A. z siedzibą w K.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 15/15 w sprawie ze skargi B. S.A. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2014 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 10 kwietnia 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 15/15 oddalił skargę B. S.A. z siedzibą w K. (dalej skarżąca spółka) na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej.
Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z [...] marca 2012 r. nr [...]Stołeczny Konserwator Zabytków, na podstawie art. 49 ust. 1 i art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.), nakazał skarżącej spółce, przeprowadzenie robót budowlanych w budynku przy ul. F. [...] w Warszawie, niezbędnych ze względu na zagrożenie zniszczeniem zabytku.
Pismem z 9 września 2013 r., skarżąca spółka wniosła o zmianę ww decyzji z [...] marca 2012 r. w części dotyczącej terminu wykonania nałożonych obowiązków oraz nadania tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.
Decyzją z [...] listopada 2013 r. nr [...]Stołeczny Konserwator Zabytków, działając na podstawie art. 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm. dalej: Kpa) w zw. z art. 49 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, odmówił zmiany we wnioskowanym zakresie.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu odwołania skarżącej spółki, decyzją z [...] października 2014 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy wskazał, że nakaz konserwatorski, wydawany w myśl art. 49 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, w przypadku istnienia obawy zniszczenia lub uszkodzenia zabytku, ma charakter środka przymusu, który ma wymóc na właścicielu wypełnianie ustawowych obowiązków, jakimi są zabezpieczenie i utrzymanie zabytku. Nieuzasadnione wydłużanie terminu realizacji prac doprowadziłoby w konsekwencji do dalszej degradacji zabytków. Z akt sprawy jednoznacznie wynika, że stan techniczny przedmiotowego budynku jest zły, a roboty budowlane niezbędne dla usunięcia zagrożenia zostały wskazane w opinii budowlano-konstrukcyjnej. Obowiązek przeprowadzenia robót budowlanych został ustanowiony tylko w takim zakresie, jaki jest rzeczywiście konieczny do zapobieżenia zniszczeniu lub istotnemu uszkodzeniu budynku. Organ odwoławczy podzielił pogląd Stołecznego Konserwatora Zabytków, że wydłużanie terminu wykonania obowiązków spowoduje pogłębienie degradacji zabytku oraz stanowisko, że względy finansowe nie mogą uzasadniać odsunięcia w czasie działań mających na celu zachowanie zabytku. Odnosząc się natomiast do rygoru natychmiastowej wykonalności wyjaśnił, że zgodnie z art. 108 Kpa, rygor taki nadaje się decyzji, od której służy odwołanie po to, aby w uzasadnionych sytuacjach zobowiązać stronę do przystąpienia do wykonania decyzji, zanim stanie się ona ostateczna. Decyzja ostateczna natomiast podlega wykonaniu niezależnie od tego, czy uprzednio została opatrzona rygorem natychmiastowej wykonalności, czy też nie.