Dnia 31 października 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms /spr./ sędzia NSA Jacek Chlebny sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 31 października 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Sejmiku Województwa Małopolskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 1645/11 w sprawie ze skargi Gminy Wieprz na rozporządzenie Wojewody Małopolskiego z dnia 8 grudnia 2005 r., nr 65/05 w przedmiocie wyznaczenia aglomeracji Zator 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie; 2. zasądza od Gminy Wieprz na rzecz Sejmiku Województwa Małopolskiego kwotę 330 (słownie: trzysta trzydzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi Gminy Wieprz, stwierdził nieważność rozporządzenia Wojewody Małopolskiego z dnia 8 grudnia 2005 r. w przedmiocie wyznaczenia aglomeracji Zator.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Wojewoda Małopolski, działając na podstawie art. 43 ust. 2a ustawy z dnia 18 lipca 2011 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019), rozporządzeniem z dnia 8 grudnia 2005 r. nr 65/05 wyznaczył aglomerację Zator, zlokalizowaną w powiecie oświęcimskim o równoważnej liczbie mieszkańców 26 979, z oczyszczalnią ścieków w miejscowości Podolsze. W skład aglomeracji Zator weszły następujące miejscowości: w gminie Babice: Mętków, Babice, Wygięzłów, Olszyny, Rozkochów, Jankowice; w gminie Zator: Smolice, Podolsze, Zator, Łowiczki, Palczowice, Rudze, Graboszyce, Grodzisko, Trzebieńczyce, Laskowa; w gminie Wieprz: Gierałtowice, Przybradz, Gierałtowiczki, Nidek, Wieprz, Frydrychowice.
Pismem z dnia 26 lipca 2011 r. Wójt Gminy Wieprz wezwał do usunięcia naruszenia prawa Sejmik Województwa Małopolskiego, który w skutek nowelizacji przepisu art. 43 ust. 2a Prawa Wodnego, ustawą z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r., Nr 1999, poz. 1227), stał się organem właściwym do wyznaczania obszaru aglomeracji i dokonywania zmian w tym zakresie.
Gmina Wieprz wniosła skargę na rozporządzenie Wojewody Małopolskiego z dnia 8 grudnia 2005 r., zarzucając naruszenie przepisu § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie sposobu wyznaczania obszaru i granic aglomeracji (Dz. U. Nr 283, poz. 2841). Gmina podniosła, że obliczenia, na podstawie których ustalono całkowitą sumę długości sieci kanalizacyjnej, a co za tym idzie wskaźnik koncentracji (będący stosunkiem planowanej liczby osób do podłączenia do długości sieci) wynosi w rzeczywistości 17 685/148.35, czyli ok. 119 mieszkańców na 1 km sieci, a zatem narusza § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2004 r., w którym wskaźnik koncentracji został określony co najmniej na poziomie 120 mieszkańców na 1 km sieci. Ponadto Gmina zarzuciła, że zaskarżone rozporządzenie narusza jej interes prawny, ponieważ zostało wydane pomimo negatywnej opinii sformułowanej przez organ stanowiący tej gminy. Zaproponowane przez Wojewodę rozwiązania są niezgodne z prawem i powodują, że wykonanie ustawowego obowiązku Gminy Wieprz w zakresie zapewnienia zbiorowego systemu oczyszczania ścieków jest niewykonalne, zważywszy przede wszystkim na kwestie finansowe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdzając nieważność zaskarżonego rozporządzenia uznał, że jego treści jest niezgodna z projektem tego rozporządzenia, jaki został przedłożony do zaopiniowania zarządowi województwa. Zgodnie z art. 43 ust. 1 Prawa wodnego, w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonego rozporządzenia, aglomeracje o równoważnej liczbie mieszkańców powyżej 2.000 powinny być wyposażone w systemy kanalizacji zbiorczej dla ścieków komunalnych, zakończone oczyszczalniami ścieków, zgodnie z ustaleniami krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych. Aglomeracje te wyznaczał, na podstawie art. 43 ust. 2a Prawa wodnego, po zasięgnięciu opinii zainteresowanych gmin i zarządu województwa, wojewoda w drodze aktu prawa miejscowego. Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia w sprawie sposobu wyznaczania obszaru i granic aglomeracji, zweryfikowana przez wojewodę propozycja planu aglomeracji przedkładana jest właściwej miejscowo radzie gminy lub właściwym miejscowo radom gmin i zarządowi województwa do zaopiniowania jako projekt planu aglomeracji. W tej sprawie Wojewoda przekazał Marszałkowi Województwa Małopolskiego do zaopiniowania projekt rozporządzenia, w którym nie została wskazana miejscowość Laskowa w gminie Zator (projekt rozporządzenia Wojewody k.339). Miejscowość ta została natomiast wymieniona w § 1 ust. 2 pkt 1 zaskarżonego rozporządzenia. Zmiana treści projektu rozporządzenia przedłożonego do zaopiniowania w stosunku do rozporządzenia ostatecznie przyjętego i opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego stanowi rażące naruszenie prawa, powodujące stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia. Poza tą różnicą merytoryczną, kwestionowane rozporządzenie różni się również w zakresie formalnym (innym układem treści). Zasięganie opinii gmin i zarządu województwa jest formą współdziałania organów w procesie tworzenia prawa, mającą w tym przypadku zapewnić właściwym radom gmin, a także Marszałkowi Województwa możliwość weryfikacji ustaleń Wojewody. Nie jest zatem dopuszczalne działanie Wojewody, który po uzyskaniu właściwych opinii, następnie zmienia treść już zaopiniowanego rozporządzenia. Natomiast za niezasadne Sąd pierwszej instancji uznał zarzuty podnoszone w skardze, dotyczące naruszenia § 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie sposobu wyznaczania obszaru i granic aglomeracji. Jakkolwiek wskaźnik ilości mieszkańców do długości sieci kanalizacyjnej wynosi w przedmiotowej sprawie 119 mieszkańców na 1 km sieci, a więc poniżej wskazanego w rozporządzeniu w sprawie sposobu wyznaczania obszaru i granic aglomeracji wskaźnika koncentracji wynoszącego 120 mieszkańców na 1 km, to niezachowanie powyższego wskaźnika nie ma w tym przypadku charakteru rażącego naruszenia prawa. W § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie sposobu wyznaczania obszaru i granic aglomeracji mowa jest o tym, iż wskaźnik obliczany jest jako stosunek przewidywanej liczby mieszkańców do długości sieci kanalizacyjnej - a zatem liczba mieszkańców nie musi być stała i bezwarunkowa, skoro przepis wskazuje na wartości przynajmniej częściowo prognozowane. Samo przekroczenie wskaźnika jest przy tym minimalne. Ponadto Sąd pierwszej instancji przyjął, że obecnie organem właściwym w tej sprawie jest Sejmik Województwa Małopolskiego, który na podstawie ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko przejął kompetencję przysługujące uprzednio Wojewodzie w zakresie wyznaczania aglomeracji.