Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Robert Sawuła Sędzia del. WSA Tomasz Stawecki Protokolant starszy inspektor sądowy Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2021r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G.L. , A.L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 kwietnia 2021 r. sygn. akt II SAB/Kr 56/21 w sprawie ze skargi G.L., A.L. na bezczynność Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie w przedmiocie nierozpoznania zażalenia 1. uchyla pkt III zaskarżonego wyroku i stwierdza, że bezczynność Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. w pozostałym zakresie oddala skargę kasacyjną; 3. zasądza od Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie solidarnie na rzecz skarżących G.L. i A.L. kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z 23 kwietna 2021 r., sygn. II SAB/Kr 56/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi G.L. i A.L. na bezczynność Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie w przedmiocie nierozpoznania zażalenia: I. umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie do wydania aktu lub dokonania czynności, II. stwierdził, że Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie dopuścił się bezczynności, III. stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, IV. oddalił skargę w pozostałym zakresie, V. zasądził od Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie solidarnie na rzecz G.L. i A.L. zwrot kosztów postępowania.
Wyrok ten wydany został w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
W dniu 16 grudnia 2020 r. G.L. i A.L. (dalej jako: skarżący) wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie w przedmiocie nierozpoznania zażalenia skarżących z dnia 31 sierpnia 2020 r. W jej uzasadnieniu wskazali, że pismem z 31 sierpnia 2020 r. wnieśli zażalenie na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta N.S. z [...] r. nr [...] (znak [...]) w przedmiocie nakazu wstrzymania robót budowlanych oraz obowiązku przedłożenia dokumentów. Przedmiotowe zażalenie Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego otrzymał w dniu 7 września 2020 r., zatem zgodnie z art. 35 § 3 k.p.a., termin do rozpoznania odwołania upłynął organowi 7 października 2020 r. Zważywszy, iż organ nie informował skarżących w żaden sposób o przyczynach zwłoki w rozpoznaniu sprawy, pismem z 9 listopada 2020 r. skarżący wnieśli ponaglenie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, w następstwie którego postanowieniem tego z dnia 2 grudnia 2020 r. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego został zobligowany do rozpoznania sprawy w terminie do 15 stycznia 2021 r. Zarazem zawiadomieniem z 19 listopada 2020 r. Małopolski WINB poinformował skarżących o wyznaczaniu na podstawie art. 36 § 1 i 2 k.p.a. nowego terminu załatwienia sprawy (tj. do dnia 31 stycznia 2021 r). Do dnia wniesienia skargi sprawa nie została rozstrzygnięta. W ocenie skarżących, bezczynność organu wystąpiła z rażącym naruszeniem prawa. Usprawiedliwieniem dla opóźnienia w rozpoznaniu sprawy mogą być wyłącznie okoliczności niezależne od organu. Sprawy kadrowe, pracownicze oraz dostosowanie liczby pracowników do zakresu oraz ilości spraw leży wyłącznie w gestii organu, zatem nie stanowi przyczyny od tego organu niezależnej. Rażące naruszenie prawa w bezczynności organu przejawia się również w fakcie braku informowania stron co do przyczyn opóźnienia w rozpoznaniu sprawy w postępowaniu odwoławczym. Zawiadomienie WINBu z dnia 19 listopada 2020 r. o wyznaczeniu nowego terminu załatwienia sprawy (31 stycznia 2021 r.) zostało implikowane wyłącznie tym, iż skarżący wnieśli ponaglenie. Zawiadomienie to było pierwszą a zarazem jedyną czynnością zrealizowaną przez organ w sprawie administracyjnej. W związku z powyższym skarżący domagali się zobowiązania organu do rozpoznania ich zażalenia i stwierdzenia, że organ dopuścił się bezczynności z rażącym naruszeniem prawa, a także przyznania od organu na rzecz każdego ze skarżących sumy pieniężnej po 10.000 zł oraz zasądzenia kosztów postępowania, podnosząc, że sposób prowadzenia postępowania zażaleniowego wywołał wymierną oraz wyliczalną szkodę w ich majątku, gdyż zatamowany został planowany proces inwestycyjny. Wskazana w skardze wysokość kwoty, której domagają się skarżący, ich zdaniem, powinna odpowiadać stopniowi naruszenia prawa, a nadto spełniać rolę prewencyjną mobilizując organ do podjęcia realnych działań celem zapobieżenia powstaniu tego rodzaju bezczynności w przyszłości.