Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak /spr./ Sędziowie: Sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz Sędzia NSA del. Jerzy Dudek Protokolant: Iwona Ścieszka po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 lipca 2008 r. sygn. akt IV SA/Gl 59/08 w sprawie ze skargi K.S. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Katowicach z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie zamiany kategorii zdolności do służby oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 3 lipca 2008 r. oddalił skargę K.S. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Katowicach z dnia [...] listopada 2007 r. w przedmiocie zamiany kategorii zdolności do służby.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujący stan faktyczny:
Wojskowy Komendant Uzupełnień w Rybniku decyzją z dnia [...] października 2007 r. odmówił skierowania K.S. do Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Gliwicach. Organ ten wskazał, że K.S. mocą orzeczenia Powiatowej Komisji Lekarskiej w Raciborzu z dnia 3 marca 2004 r. został zaliczony do kategorii zdrowia "D" - niezdolny do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju. Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 ze zm.) właściwy komendant uzupełnień może wydać skierowanie do wojskowej komisji lekarskiej na wniosek żołnierza rezerwy wyłącznie w przypadku istnienia uzupełnieniowych potrzeb Sił Zbrojnych. Oznacza to, że potrzebom uzupełnieniowym rodzajów Sił Zbrojnych żołnierz rezerwy legitymujący się kategorią "D" podlega wyłącznie obowiązkowi służby wojskowej polegającej na pełnieniu czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny. Przydziały mobilizacyjne nadaje się w pierwszej kolejności żołnierzom rezerwy posiadającym najwyższe klasy kwalifikacyjne specjalistów wojskowych, a tym którzy nie odbywali czynnej służby wojskowej nadaje się przydziały mobilizacyjne po odbyciu przez nich co najmniej krótkotrwałych ćwiczeń wojskowych i złożeniu przysięgi wojskowej. Powołania do odbycia ćwiczeń wojskowych podlegają wyłącznie żołnierze rezerwy uznani za zdolnych do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju. Orzekanie o zdolności do czynnej służby wojskowej przez wojskowe komisje lekarskie żołnierzy niezawodowych, w tym żołnierzy rezerwy dotyczy jedynie żołnierzy przeznaczonych do odbycia ćwiczeń wojskowych. W tej sytuacji żołnierzowi rezerwy o statusie "niezdolny do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju", nie można nadać przydziału mobilizacyjnego i w tym zakresie ich rezerwy osobowe nie stanowią uzupełnieniowej potrzeby Sił Zbrojnych.
Odwołanie od tej decyzji do Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Katowicach wniósł K.S. Ponownie wystąpił o skierowanie go do Terenowej Komisji Lekarskiej w Gliwicach celem ustalenia kategorii zdrowia.
Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Katowicach decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu decyzji organ ten podzielił stanowisko organu pierwszej instancji. Ponadto stwierdził, że kategoria zdrowia "D" nie jest miernikiem stanu zdrowia lecz określa jedynie zdolność do pełnienia służby wojskowej.
W skardze do Sądu I instancji K.S. wystąpił o uchylenie zaskarżonej decyzji i o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organom wojskowym celem przebadania go i orzeczenia o zdolności do służby wojskowej. Przedmiotowej decyzji zarzucił rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 28, art. 29, art. 30, art. 30a i art. 31 ustawy o powszechnym obowiązku obrony przez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że nie ma możliwości w obecnym stanie prawnym badania strony celem ustalenia przydatności bądź jej braku do służby wojskowej. Jednocześnie podniósł występowanie sprzeczności istotnych ustaleń z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, która miała istotny wpływ na treść decyzji, a polegała na arbitralnym przyjęciu, że wniosek żołnierza rezerwy może być rozpoznany tylko w sytuacji potrzeb uzupełnieniowych Sił Zbrojnych, chociaż jego zdaniem wniosek żołnierza może być w każdym czasie rozpoznany i uwzględniony. Ponadto dodał, że Rzeczypospolita pozostaje w działaniach wojskowych w różnych częściach świata i dlatego Siły Zbrojne mają cały czas potrzeby uzupełnieniowe. Dodatkowo zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę decyzji, a polegający na stwierdzeniu, że brak jest podstaw do badania strony, w sytuacji kiedy weryfikowane są kategorie zdrowia osób będących w wieku poborowym, to również powinny być weryfikowane kategorie zdrowotne osób będących w rezerwie. Skarżący podkreślił, że posiada interes prawny w ustaleniu stanu zdrowia, a tym samym przydatności do służby wojskowej, ponieważ chce pracować w służbach mundurowych, co nie jest możliwe bez weryfikacji obecnej kategorii zdrowia.