Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Elżbieta Kremer /spr./ Sędziowie sędzia NSA Paweł Miładowski sędzia del. WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Protokolant asystent sędziego Iwona Rzucidło - Grochowska po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 marca 2013 r. sygn. akt II SAB/Wr 60/12 w sprawie ze skargi D. W. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. w przedmiocie niepodjęcia czynności "do decyzji Nr [...]" oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z 14 marca 2013 r., sygn. akt II SAB/Wr 60/12 w sprawie ze skargi D. W. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. w przedmiocie niepodjęcia czynności "do decyzji Nr [...]" umorzył postępowanie sądowe w przedmiocie bezczynności; stwierdził przewlekłość postępowania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. oraz stwierdził, że nie było ono prowadzone z rażącym naruszeniem prawa.
Postanowienie zapadło na tle następujących okoliczności faktycznych:
Postanowieniem z dnia 21 listopada 2012 r., sygn. akt II OSK 2733/12 NSA uchylił kolejne już postanowienie WSA (tym razem umarzające postępowanie) wydane w sprawie ze skargi skarżącej na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. w przedmiocie niepodjęcia czynności "do decyzji Nr [...]". Sąd wskazał, że wydanie przez organ decyzji po wniesieniu do sądu skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego, nie powoduje, stosownie do art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., że w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia o tym, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Sąd zwrócił uwagę, że z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że sąd I instancji rozpoznał sprawę w zakresie bezczynności organu administracji. NSA w wyroku z dnia 22 marca 2012 r. (sygn. akt II OSK 12/12) wskazał natomiast, że w niniejszej sprawie można już mówić o przewlekłości postępowania. Sąd I instancji w ogóle się do powyższej kwestii nie odniósł. NSA zalecił sądowi rozstrzygnięcie, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z naruszeniem prawa, czy naruszenie to nie było rażące oraz rozważenie kwestii wymierzenia organowi grzywny.
W piśmie z dnia [...] lutego 2013 r. pełnomocnik skarżącej wniósł o: uwzględnienie skargi skarżącej z dnia [...] kwietnia 2005 r. na bezczynność organu nadzoru budowlanego poprzez stwierdzenie, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w T. dopuścił się bezczynności z rażącym naruszeniem przepisów prawa, w tym przepisów kodeksu postępowania administracyjnego (w szczególności art. 35) oraz przepisów ustawy - Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. (w szczególności art. 49b oraz 51) nie wydając w sprawie żadnej decyzji i nie podejmując żadnych przewidzianych prawem czynności przez co najmniej 14 miesięcy od pojawienia się przesłanek do podjęcia czynności w sprawie (tj. co najmniej od dnia [...] marca 2011 r. do dnia [...] maja 2012 r.), oraz nałożenie na Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego kary grzywny w wysokości 5.000 zł. Ponadto pełnomocnik wskazał, że w wyniku szeregu podjętych przez skarżącą działań decyzja organu I Instancji - tj. Nr [...], jak i utrzymując ją co do zasady w mocy decyzja Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu zostały uchylone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 8 października 2009 r., który uprawomocnił się w dniu [...] marcu 2011 r. (sygn. akt: II SA/Wr 178/04). Od tego dnia do dnia [...] maja 2012 r. żaden z ww. organów nie podjął żadnych czynności w przedmiotowej sprawie w związku ze złożoną przez skarżącą skargą, w szczególności dopiero w tym dniu, tj. po ponad 14 miesiącach (wbrew art. 35 k.p.a.) wydana została decyzja umarzająca postępowanie w sprawie (z uwagi na dokonaną przez sąsiadów skarżącej samodzielną rozbiórkę zbiornika na ścieki). Istotnym jest fakt, iż w rzeczywistości praktycznie od roku 2005 do 2012 żaden z organów nadzoru budowlanego nie wydał zgodnej z prawem decyzji będącej właściwą reakcją na skargę skarżącej.