Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska Protokolant sekretarz sądowy Olga Jasionek po rozpoznaniu w dniu 12 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 3688/15 w sprawie ze skargi R. sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz R. sp. z o.o. 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/6

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 12 kwietnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 3688/15, rozpoznając skargę R. Sp. z o.o. w W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z [...] października 2015 r., którym utrzymano w mocy postanowienie Prezydenta W. z [...] grudnia 2014 r. o odmowie uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynków mieszkalnych i hotelu na działce nr [...] i częściach działek nr [...],[...],[...],[...] i [...] przy ul. [...] w W., uchylił to postanowienie. Wyrok Sądu pierwszej instancji zapadł w następujących istotnych okolicznościach sprawy.

Prezydent W. postanowieniem z [...] grudnia 2014 r. odmówił uzgodnienia wskazanej inwestycji ustalając, że inwestycja miałaby być realizowana na terenie podlegającym ochronie pod względem archeologicznym na podstawie decyzji o wpisaniu do rejestru zabytków z [...] czerwca 1971 r., której celem była ochrona nawarstwień kulturowych z okresu brązu, wczesnego średniowiecza i średniowiecza. Wskazano, że w ramach planowanej inwestycji miałby powstać m.in. podziemny garaż projektowany jako "wielokondygnacyjna struktura głęboko posadowiona pod poziomem gruntu", co rodzi uzasadnione przypuszczenie znacznego uszkodzeniu tych nawarstwień. Ponadto wskazano, że ze względu na wspomnianą głębokość posadowienia kondygnacji podziemnych istnieje obawa, że dojdzie do zaburzenia położenia wód podziemnych i powstania tak zwanego leja depresyjnego wokół inwestycji, co może mieć negatywny wpływ na położoną w bezpośrednim sąsiedztwie zachodnią część [...] oraz stan starodrzewia parkowego. Podniesiono też, że planowana inwestycja naruszyłaby walory zabytkowe terenu usytuowanego w bezpośrednim sąsiedztwie dawnych koszar [...] przy ul. [...], m.in. przez to, że projektowany budynek o wysokości 20 m przyczyniłby się do niekorzystnego zasłonięcia budynku po koszarach [...] oraz w dalszej perspektywie zespołu [...]. W końcu organ administracji stwierdził, że jego wątpliwości budzi ustalenie w uzgadnianej decyzji takich parametrów jak powierzchnia zabudowy i gabaryty planowanego budynku, gdyż są one wyższe niż średnie występujące w sąsiedztwie i nie wynikają z analizy funkcjonalno-przestrzennej bezpośredniego sąsiedztwa planowanej inwestycji. Reasumując organ administracji stwierdził, że odmawia uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy z uwagi na brak szczegółowych ustaleń w zakresie parametrów kondygnacji podziemnych planowanej zabudowy, nieprecyzyjnych ustaleń dla pozostałych jej elementów oraz uzasadnione przypuszczenie, że dojdzie do negatywnego wpływu tej inwestycji na obiekty zabytkowe znajdujące się w jej bezpośrednim sąsiedztwie.

Skarżąca od tego postanowienia wniosła zażalenie i Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem z [...] października 2015 r., rozpoznając to zażalenie, utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wyjaśnił, że właściwość organów ochrony zabytków w rozpoznawanej sprawie wynika z faktu, że miejsce planowanej inwestycji znajduje się na terenie objętym ulicami [...],[...],[...],[...] i [...], który został wpisany do rejestru zabytków decyzją Konserwatora Zabytków W. z [...] czerwca 1971 r., z uzasadnienia której wynika, że wpisu dokonano ze względu na osadnictwo okresu brązu, wczesnośredniowieczne i średniowieczne oraz historyczne znaczenie terenu. Organ wskazał też, że zgodnie z art. 54 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w decyzji o warunkach zabudowy określa się m.in. warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej. Następnie stwierdził, że w tym zakresie w projekcie decyzji o warunkach zabudowy znalazło się jedynie stwierdzenie o treści: "Zgodnie z ustawą z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, planowana inwestycja zlokalizowana jest w obszarze archeologicznym wpisanym do rejestru zabytków pod nr [...] (decyzja z dnia [...].06.1971 r.)". W ocenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, jest to niewystarczające. Zdaniem organu administracji, w uzgadnianej decyzji o warunkach zabudowy powinno się znaleźć odniesienie do art. 31 ust. 1a pkt 1 i 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Odwołując się szeroko do sporządzonych w postępowaniu administracyjnym dwóch opinii Narodowego Instytutu Dziedzictwa z 7 i 23 lipca 2015 r. oraz art. 31 ust. 1a i ust. 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami stwierdził, że planowana inwestycja może doprowadzić do bezpowrotnego zniszczenia zlokalizowanych na jej terenie zabytków z okresu brązu, wczesnego średniowiecza i średniowiecza, a także reliktów zabudowy z XVIII i XIX wieku. W ocenie organu odwoławczego, sformułowanie dotyczące terenu "o znaczeniu historycznym", zamieszczone w uzasadnieniu decyzji o wpisie do rejestru zabytków z [...] czerwca 1971 r., odnosi się nie tylko do podziemnej strefy zabytków archeologicznych, ale również do historycznych obiektów i obszarów zlokalizowanych na obszarze objętym tą decyzją, w tym dawnych koszarów [...] oraz kostki rzędowej i betonowej podmurówki.

Strona 1/6