Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński /spr./ Protokolant starszy sekretarz sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 kwietnia 2011 r. sygn. akt II SA/Po 112/11 w sprawie ze skargi K. E. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II SA/Po 112/11) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę K.E. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] grudnia 2010 r. [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
W piśmie z dnia [...] sierpnia 2009 r. K.E., reprezentowana przez adw. A. G., wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] maja 2008 r., [...] utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta Miasta Poznania z dnia [...] stycznia 2008 r. [...].
Decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r. Prezydent Miasta Poznania ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku biurowo-wystawienniczego, przewidzianej do realizacji na działce położonej w P. przy ul. K. [...]. Zdaniem K.E. decyzja organu I instancji była obarczona rażącymi wadami prawnymi, a pozostawienie jej w obiegu przez organ odwoławczy stanowiło rażące naruszenie przepisów dotyczących kontroli instancyjnej, tj. art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 137 zdanie drugie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 10781 ze zm.; dalej: K.p.a.), jak i przepisów prawa materialnego, które powinny znaleźć zastosowanie w toku tejże kontroli.
W opinii wnioskodawczyni, decyzja Prezydenta Miasta Poznania z dnia [...] stycznia 2008 r. podlegająca kontroli Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu została wydana z rażącym naruszeniem § 14 oraz § 15 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) albowiem nie uwzględnia braku przepisowego dojścia (dojazdu) do terenu inwestycji.
Zgodnie z powołanymi przepisami, do działek budowlanych oraz do budynków i urządzeń z nimi związanych należy zapewnić dojście i dojazd umożliwiający dostęp do drogi publicznej. Dojście i dojazd powinny posiadać minimum 4,5 m szerokości. Organ administracji wydał decyzję o warunkach zabudowy przyjmując założenie (w ocenie wnioskodawczyni rażąco sprzeczne z wyżej wymienionymi przepisami prawa), że ten wymóg nie dotyczy inwestycji przy ul. K. [...]. Faktyczna szerokość projektowanego dojścia (dojazdu) do przedmiotowej działki budowlanej wynosi około 3,5 metra. Zdaniem K.E. oznacza to, iż planowana inwestycja nie posiada dostępu do drogi publicznej, który odpowiadałby przepisom prawa, a tym samym nie został spełniony jeden z warunków wydania decyzji o warunkach zabudowy określonych w art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647; dalej: u.p.z.p.) jakim jest dostęp do drogi publicznej.
Wnioskodawczyni podniosła również, iż wydając decyzję o warunkach zabudowy organ administracji był zobowiązany do ustalenia wymagań dotyczących miejsc postojowych dla terenu inwestycji. Obowiązek ten wynika bezpośrednio z § 18 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Brak określenia jakichkolwiek wymagań w zakresie liczby i sposobu urządzenia miejsc postojowych na terenie planowanej inwestycji należy uznać za rażące naruszenie prawa.