Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie Sędzia NSA Leszek Kamiński (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Świstak Protokolant asystent sędziego Anna Armińska po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B.-F. sp. z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SA/Ol 158/14 w sprawie ze skargi B.-F. sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję W.-M. Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w O. z dnia 4 grudnia 2013 r. nr ... w przedmiocie opłaty za nadzór nad przechowywaniem mięsa i produktów mięsnych oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Ol 158/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę B.-F. Sp. z o.o. w S., zw. dalej spółką lub skarżącą, na decyzję W.-M. Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w O., zw. dalej Wojewódzkim Lekarzem Weterynarii, z dnia 4 grudnia 2013 r., nr ..., w przedmiocie opłaty za nadzór nad przechowywaniem mięsa i produktów mięsnych.
W motywach wyroku Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia 14 października 2013 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii w I., zw. dalej Powiatowym Lekarzem Weterynarii, na podstawie art. 60 pkt 7, 61 ust. 1 i 67 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. 2013 poz. 885 ze zm.), zw. dalej ustawą o finansach publicznych, art. 30 ust. 1 pkt 5 lit b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744 ze zm.), zw. dalej ustawą o inspekcji weterynaryjnej, w zw. z § 6 pkt 16 oraz poz. 29 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie sposobu ustalenia i wysokości opłat za czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną, sposobu i miejsc pobierania tych opłat oraz sposobu przekazywania informacji Komisji Europejskiej w związku z art. 47 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012, poz. 749 ze zm.), zw. dalej Ordynacją podatkową, działając z urzędu zobowiązał spółkę do wniesienia opłaty stanowiącej należność budżetową o charakterze publicznoprawnym w wysokości 56,50 zł. w terminie 14 dni od doręczenia decyzji.
W skardze podniesiono, że zaskarżona decyzja podjęta została z rażącym naruszeniem prawa, poprzez to, że została wydana bez podstawy prawnej.
W ocenie Sądu I instancji, opłaty za czynności inspekcji weterynaryjnej stanowią należność budżetową o charakterze publicznoprawnym, co oznacza, że charakter omawianych opłat przesądza o szczególnym trybie ich ustalania, bądź też określania, regulowanym art. 67 ustawy o finansach publicznych. Po myśli tego przepisu, do spraw dotyczących tego typu należności, nieuregulowanych w tej ustawie, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego i odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej. Sąd uznał, że powyższe regulacje dają organom inspekcji weterynaryjnej materialnoprawną podstawę ustalenia opłat za czynności nadzoru weterynaryjnego. Sąd podzielił przyjęty w judykaturze pogląd wskazujący, że gdy strona kwestionuje zasadność naliczenia opłat albo wysokość opłaty, organ winien wydać akt administracyjny, w którym określi podstawy prawne pobrania opłaty, jak i zasady jej wyliczenia. W ocenie Sądu I instancji, organy zadośćuczyniły wskazanym wyżej obowiązkom, skoro wskazały podstawy prawne pobrania opłaty, jak i zasady jej wyliczenia. Jako podstawa prawna naliczenia opłaty wskazany został art. 30 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy o inspekcji weterynaryjnej, w świetle którego inspekcja ta pobiera opłaty m.in. za nadzór: nad przechowywaniem mięsa i produktów mięsnych oraz poz. 29 załącznika nr 1 do rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie sposobu ustalania i wysokości opłat za czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną, sposobu i miejsc pobierania tych opłat oraz sposobu przekazywania informacji w tym zakresie Komisji Europejskiej, która stanowi, że za nadzór nad przechowywaniem produktów pochodzenia zwierzęcego w obiektach stanowiących odrębny zakład, w tym w chłodniach składowych, wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia - za godzinę nadzoru.