Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Gminy Wyry w przedmiocie regulaminu dostarczenia wody i odprowadzania ścieków
Sentencja

Dnia 9 marca 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz sędzia NSA Małgorzata Stahl sędzia del. WSA Marzenna Glabas /spr./ Protokolant starszy sekretarz sądowy Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Wyry od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 marca 2014 r. sygn. akt II SA/Gl 1577/13 w sprawie ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Gminy Wyry z dnia 8 lutego 2006 r. nr XXXVII/292/2006 w przedmiocie regulaminu dostarczenia wody i odprowadzania ścieków oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/8

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Gl 1577/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, działając na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Wyry z dnia 8 lutego 2006 r., nr XXXVII/292/2006 w przedmiocie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, w części objętej § 25 ust. 9, ust. 12, ust. 15 i ust. 17 załącznika nr 2 do tej uchwały.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że uchwała ta podjęta została na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. 2013, poz. 267, zwanej dalej: u.s.g.), a także art. 19 ust. 1 i 2 oraz art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 72, poz. 747 ze zm., dalej: u.z.z.).

Skargę na powyższą uchwałę wniósł Wojewoda Śląski, domagając się stwierdzenia jej nieważności w części określonej w § 25 ust. 9, 12, 15 i 17 załącznika nr 2 do wymienionej uchwały - jako niezgodnej z art. 19 ust. 1 u.z.z. W uzasadnieniu podniósł, że w zakwestionowanych przepisach Rada Gminy określiła kwotowo koszty: wydania warunków technicznych przyłączenia do sieci kanalizacyjnej, uzgodnienia projektu technicznego oraz odbioru technicznego przyłącza. Zdaniem organu nadzoru ustalenia te wykraczają poza delegację zawartą w art. 19 ust. 1 ustawy. Wskazany przepis przewiduje bowiem, że rada gminy po dokonaniu analizy projektów regulaminów dostarczania wody i odprowadzania ścieków opracowanych przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne uchwala regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków. W ust. 2 art. 19 ustawy, ustawodawca wskazał, że regulamin powinien określać prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego oraz odbiorców usług, w tym między innymi warunki przyłączania do sieci. Organ nadzoru podał, że uchwałą nr XXIX/254/2013 z dnia 23 maja 2013 r. Rada Gminy uchyliła kwestionowane przepisy. Okoliczność ta nie czyni jednak bezzasadnym postępowania w niniejszej sprawie z uwagi na odmienne skutki uchylenia uchwały przez radę gminy i stwierdzenia jej nieważności.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy Wyry wniósł o jej oddalenie. Zarzucił, że Wojewoda nie podał, dlaczego jego zdaniem, jednym z warunków przyłączenia do sieci nie może być poniesienie opłaty. Wskazał, że regulamin powinien określać prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego oraz odbiorców usług, w tym warunki przyłączania do sieci. Zdaniem Wójta, jednym z warunków przyłączenia do sieci kanalizacyjnej jest wniesienie stosownej opłaty. Podkreślił, że w Gminie Wyry właścicielem sieci kanalizacyjnej jest bezpośrednio Gmina a nie przedsiębiorstwo, którym na terenie Gminy Wyry w zakresie odprowadzania ścieków jest Zakład Gospodarki Komunalnej. Tym samym zakład ten nie może dokonywać uzgodnień przyłączania odbiorców do sieci i pobierać opłaty z tego tytułu. Równocześnie trudno przyjąć, że ustawodawca byłby tak nieracjonalny, iż dopuściłby pobieranie opłat za uzgodnienie w taryfie (dla przedsiębiorstwa wodnokanalizacyjnego, które jest właścicielem sieci) ale pozbawiłby takiej samej opłaty bezpośrednio jednostki samorządu terytorialnego (w tym wypadku gminy), w sytuacji w której to one same, bezpośrednio wykonują dane czynności. Podniósł, że ustawodawca nie ograniczył pojęcia warunków (o którym mowa w art. 19 ust 2 pkt. 3 u.z.z.) wyłącznie do pojęcia warunków technicznych, jak zdaje się to widzieć organ skarżący. Nadto przewidziana w uchwale opłata nie stanowi jakiejkolwiek opłaty partycypacyjnej, opłaty za zgodę na przyłączenie, czy też jakiejkolwiek opłaty zbliżonej swoim charakterem do opłaty adiacenckiej.

Strona 1/8