Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie Sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Miasta Łódź od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Łd 1019/15 w sprawie ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w Łodzi na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 4 czerwca 2014 r. nr LXXXVIII/1823/14 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w rejonie ulic: Stanisława Przybyszewskiego, Kruczej, Zarzewskiej, Łomżyńskiej, gen. Jarosława Dąbrowskiego, Rzgowskiej, Bednarskiej, Wólczańskiej, Sieradzkiej i Piotrkowskiej oraz placu Reymonta 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Miasta Łódź na rzecz [...] sp. z o.o. z siedzibą w Łodzi kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Łd 1019/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. w Łodzi na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi, z dnia 4 czerwca 2014 r., nr LXXXVIII/1823/14, w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie § 8 ust. 10 pkt 1 lit. a nr 1.8 oraz § 8 ust. 12 pkt 1 lit. h, a także zasądził od Rady Miejskiej w Łodzi na rzecz strony skarżącej kwotę 800 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Uchwałą nr LXXXVIII/1823/14 z dnia 4 czerwca 2014 r. Rada Miejska w Łodzi, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.) - dalej w skrócie "u.s.g." oraz art. 14 ust. 8, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.) - dalej w skrócie "u.p.z.p." w zw. z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 130, poz. 871), uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi, położonej w rejonie ulic: [...].
W dniu 2 listopada 2015 r. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w Łodzi w trybie art. 101 ust. 1 u.s.g. wniosła skargę na powyższą uchwałę w części obejmującej § 8 ust. 10 pkt 1 lit. a) tiret 8, § 8 ust. 12 pkt 1 lit. h), w której ochroną objęty został obiekt nieistniejący w chwili uchwalania planu, oznaczony w uchwale numerem [...]., wchodzący niegdyś w skład zespołu budynków dawnej Fabryki [...] i który zgodnie z prawem rozebrany został przed uchwaleniem planu, bez obowiązku odtworzenia. Zaskarżonej uchwale zarzuciła naruszenie:
1. art. 1 ust. 2 pkt 7 u.p.z.p., poprzez nieuwzględnienie praw skarżącej, płynących z przysługującego jej prawa własności i ograniczenie zagospodarowania nieruchomości, poprzez nałożenie obowiązku odtworzenia obiektu, który został rozebrany na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę, przed podjęciem zaskarżonej uchwały;
2. art. 3 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, poprzez objęcie ochroną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obiektu nieistniejącego, podczas gdy zabytkami są jedynie obiekty istniejące i tylko takie obiekty podlegają ochronie;
3. art. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami poprzez zastosowanie sposobu ochrony zabytku nieznanego ustawie, tj. objęcie ochroną nieistniejącego obiektu i ustalenie dla niego ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, podczas gdy ochrona dotyczy jedynie obiektów istniejących;
4. art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji RP przez ograniczenie prawa własności nieruchomości w zakresie dysponowania nieruchomością i jej zagospodarowania w sposób sprzeczny z prawem oraz niezgodny ze stanem faktycznym i prawnym nieruchomości, polegające na objęciu ochroną obiektu nieistniejącego i nakazanie jego odtworzenia, w sytuacji gdy brak jest podstaw faktycznych i prawnych uzasadniających nałożenie takiego ograniczenia;