Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Bogusław Cieśla Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 15 października 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. T. K. "C." Spółka z o. o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 maja 2008 r. sygn. akt II SA/Po 548/07 w sprawie ze skargi P. T. K. "C." Spółka z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację inwestycji oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 28 maja 2008 r., sygn. akt II SA/Po 548/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę P. T. K. "C" Sp. z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] 2007 r., [...] w przedmiocie odmowy określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację inwestycji.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, iż PTK "C" Sp. z o. o. z siedzibą w W. złożyła wniosek o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na rozbudowie istniejącej stacji bazowej telefonii komórkowej [...] o nazwie "[...] " położonej na budynku handlowym w K. przy ul. P. 2, dz. [...], obręb [...], m. K.. We wniosku wskazano, iż rozbudowa polegać będzie na montażu trzech nowych anten sektorowych oraz wymianie trzech istniejących anten sektorowych na nowe a także wymianie istniejącej anteny radioliniowej na nową położonych na istniejących masztach antenowych zamontowanych na nadbudówce budynku. Do wniosku dołączono raport oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, mapę ewidencyjną z zaznaczonym przebiegiem granic terenu, którego dotyczy wniosek i z zaznaczeniem obszaru, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie, a także wypis z rejestru gruntów i mapę zasadniczą.
Prezydent Miasta K. decyzją z dnia [...] 2006 r. Nr [...] odmówił określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedmiotowego przedsięwzięcia uznając, że jest niezgodne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (uchwała nr 688 Rady Miasta Konina z dnia 19 grudnia 2001r. - Dz. Urz. Woj. Wlkp. z 2002r., Nr 33, poz. 1068).
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K.- po rozpoznaniu odwołania "C" Sp. z o. o. z siedzibą w W.- decyzją z dnia [...] 2007 r. uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. Kolegium stwierdziło, że zgodnie z ustaleniami planu miejscowego teren objęty inwestycją to teren usług nieuciążliwych. Przeznaczenie, zagospodarowanie i zabudowę terenów usług nieuciążliwych określono w rozdziale 16 planu miejscowego - w § 82 pkt 1. Co do zasady przepis ten nie powinien mieć zastosowania w sprawie, gdyż wniosek inwestora nie dotyczy lokalizacji. Organ I instancji wywiódł jednak, że w rzeczywistości nie jest to zachowanie istniejącego obiektu, ale jego rozbiórka i zastąpienie nowym o innych parametrach uciążliwości dla środowiska i dlatego zastosowanie miał zakaz lokalizacji określony w § 82 pkt 1 oraz ustalenia zawarte w § 25 i § 130 planu miejscowego. Kolegium podkreśliło, iż zasadnicze znaczenie ma, czy stacja bazowa telefonii komórkowej, jako urządzenie obsługi technicznej umożliwiające wymianę informacji, stanowi obiekt techniczny niezbędny dla prawidłowego zaspokojenia potrzeb mieszkańców (§ 5 pkt 17 uchwały), a więc czy stanowi wyjątek, o którym mowa w § 82 ust. 1 uchwały. Wówczas nie będzie potrzeby konfrontowania zamierzenia z § 130 uchwały.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy Prezydent Miasta K. decyzją z dnia [...] 2007 r. [...], na podstawie art. 46a ust. 7 pkt 4, art. 48 ust. 2 pkt 1, art. 56 ust. 1 ustawy - Prawo ochrony środowiska, odmówił określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia rozbudowy istniejącej stacji bazowej telefonii komórkowej położonej w K. przy ul. [...] 2 na działce nr ewid. [...]. Organ uznał planowane przedsięwzięcie za rozbudowę, w wyniku której następuje całkowita zmiana anten, parametrów technicznych i użytkowych obiektu, co doprowadzi do powiększenia obszaru, na którym przekroczone są dopuszczalne poziomy elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego z maksymalnego w poziomie wymiaru 20,3 m do 78, 4 m. Prezydent Miasta stwierdził, że w sprawie nie chodzi o zachowanie istniejącego obiektu, ale o jego rozbiórkę i zastąpienie obiektem nowym. Zwiększone ilości i parametry anten, obsługa zupełnie nowych systemów łączności oraz powiększony obszar przekroczonych dopuszczalnych poziomów elektromagnetycznych promieniowania niejonizującego pozwalają inwestycję tę zakwalifikować jako rozbudowę. Zdaniem organu, rozbudowa przedmiotowej stacji bazowej telefonii komórkowej jest niezgodna z obowiązującym planem miejscowym. W planie teren objęty wnioskiem przeznaczony jest pod usługi nieuciążliwe. Przepis § 82 pkt 1 uchwały zakazuje lokalizowania przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko za wyjątkiem obiektów obsługi technicznej miasta. Wprawdzie stację bazową można zaliczyć do obiektów obsługi technicznej miasta, to jednak zgodnie z § 23 planu miejscowego wszystkie obiekty obsługi technicznej miasta, w tym obiekty lokalizowane na terenach funkcjonalnych, należy realizować zgodnie z opracowaniami dotyczącymi miejskiej infrastruktury technicznej sporządzonymi przez Zarząd Miasta K. Inwestycja nie jest zlokalizowana na terenie przeznaczonym i wydzielonym dla funkcji infrastruktury technicznej (IT), ale na terenie funkcjonalnym. Zarząd Miasta, ani Prezydent Miasta nie sporządził jakiegokolwiek opracowania dotyczącego sieci komórkowych, czy rozmieszczenia stacji bazowej telefonii cyfrowej. Nadto zgodnie z § 24 planu szkodliwe oddziaływanie na środowisko wytwarzane przez jednostki organizacyjne winno zamykać się na terenie działki budowlanej na jakiej jest wytwarzane i do której jednostka organizacyjna posiada tytuł prawny. Tymczasem zasięg ponadnormatywny promieniowania wykracza poza granice działki objętej wnioskiem. W odwołaniu od powyższej decyzji PTK "C" Sp. z o. o. z siedzibą w W. zarzuciła naruszenie art. 56 ust. 1 Prawa ochrony środowiska poprzez uznanie, że inwestycja jest niezgodna z ustaleniami planu miejscowego, co wynika z błędnej interpretacji postanowień § 82 pkt 1, § 25 oraz § 130 planu. Zdaniem inwestora organ pominął fakt, że przedmiotem postępowania nie jest kwestia "lokalizowania" stacji bazowej telefonii komórkowej, lecz jej "rozbudowa". Prace polegać mają na instalacji nowych anten, wymianie i konfiguracji anten, ustawieniu dodatkowych urządzeń nadawczo-odbiorczych w pomieszczeniu technicznym oraz położeniu dodatkowych kabli współosiowych łączących te urządzenia z antenami. Taki zakres prac nie daje podstaw do przyjęcia, że chodzi o "lokalizowanie" nowego przedsięwzięcia. Nadto, nawet gdyby przyjąć, że przedsięwzięcie polega na "lokalizowaniu" stacji bazowej to i tak zamierzenie to jest zgodne z ustaleniami planu, a zwłaszcza z § 82 pkt 1, który dopuszcza lokalizację obiektów obsługi technicznej miasta. Inwestycje tę można zaliczyć do obiektów obsługi technicznej miasta - według § 5 pkt 17 planu miejscowego. Stacja bazowa telefonii komórkowej jest obiektem technicznym, które umożliwia wymianę informacji, a zatem nie jest objęta zakazem określonym w § 82 pkt 1 planu miejscowego. Odnosząc się do naruszenia § 5 pkt 23 planu miejscowego inwestor wskazał, że nie można określić istniejącej stacji bazowej telefonii komórkowej jako działalności usługowej, gdyż jest obiektem infrastruktury technicznej i powinna zostać oznaczona w planie symbolem IT. Stacja zlokalizowana jest na terenie oznaczonym symbolem usług nieuciążliwych (UN). Definicja usług nieuciążliwych dotyczy działalności usługowej prowadzonej na tym terenie, a nie zlokalizowanej w jego obrębie infrastruktury technicznej.