Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie: sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) sędzia del. WSA Grzegorz Rząsa po rozpoznaniu w dniu 20 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2022 r. , sygn. akt VII SA/Wa 17/22 w sprawie ze skargi A. A. na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 25 października 2021 r., znak: DLI-II.7621.9.2020.ML.33 w przedmiocie zmiany decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie.
Wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2022 r., sygn. akt VII SA/Wa 17/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. A. na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 25 października 2021 r., znak: DLI-II.7621.9.2020.ML.33, w przedmiocie zmiany decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł A. A. Wyrok zaskarżył w całości. Zarzucił naruszenie:
1) prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, przez jego niewłaściwe zastosowanie, a to:
a/ art. 156 § 1 pkt 1 K.p.a. w zw. z art. 17 pkt 2 K.p.a. 4 w zw. z § 1 ust.1 i § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 sierpnia 2021 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Rozwoju i Technologii (Dz. U. poz. 1470), polegające na uznaniu, że Minister Rozwoju, Pracy i Technologii był organem właściwym do wydania decyzji z dnia 25 października 2021 r., znak: DLI-II.7621.9.2020.ML.33, w przedmiocie zmiany decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, podczas gdy z dniem 12 sierpnia 2021 r., na podstawie § 1 ust. 1 i § 3 cytowanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 sierpnia 2021 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Rozwoju i Technologii, przekształcono Ministerstwo Rozwoju, Pracy i Technologii w Ministerstwo Rozwoju i Technologii, a zatem Minister Rozwoju, Pracy i Technologii jako organ administracji publicznej w czasie wydawania rzeczonej decyzji już nie istniał, co powinno skutkować orzeczeniem nieważności tej decyzji administracyjnej, albowiem wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości;
b/ art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r. poz. 2351, z późn. zm.) w zw. z art. 11i ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r. poz. 176) - poprzez błędne uznanie, iż powstający obiekt budowlany w postaci inwestycji drogowej wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi zapewnia poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów gospodarczych skarżącego, w tym zapewnienie dostępu do budowanej drogi dojazdowej i możliwości reklamowania prowadzonej na nieruchomości skarżącego działalności gospodarczej w zakresie napraw pojazdów mechanicznych w taki sposób, aby było to widoczne z drogi publicznej;
2) przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:
a/ art. 7 K.p.a., art. 77 § 1 K.p.a. i art. 84 § 1 K.p.a. - przez zaaprobowanie niezebrania i nierozpatrzenia w sposób wyczerpujący i uwzględniający słuszny interes skarżącego przez organy administracyjne materiału dowodowego, a w szczególności:
- zaniechania powołania biegłego z zakresu akustyki w celu wydania opinii stwierdzającej jakie jest natężenie hałasu w obrębie nieruchomości skarżącego nr [...] i w budynku warsztatowym na niej posadowionym, co skutkowało błędnym zaakceptowaniem umieszczenia ekranu akustycznego zasłaniającego ten budynek i brakiem takiego ekranu chroniącego część rekreacyjną nieruchomości;