Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. NSA Andrzej Irla Protokolant asystent sędziego Katarzyna Miller po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Miasta T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 lutego 2014 r. sygn. akt II SA/Gl 1512/13 w sprawie ze skargi B. Z. na uchwałę Rady Miasta T. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 24 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Gl 1512/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, uwzględniając skargę B. Z. stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta T. z dnia [...] kwietnia 2013 r., nr [...], w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Uchwałą z dnia [...] października 2011 r., nr [...], Rada Miasta T. przystąpiła do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w rejonie ulic: [...] w Tychach. W tracze tej procedury, J. Z. - jeden ze współwłaściciel nieruchomości objętych projektowanym planem - wniósł szereg uwag, które nie zostały uwzględnione, poza dotyczącymi usytuowania szpaleru drzew na nieruchomości.
Po ponownym przeprowadzeniu procedury planistycznej, w dniu [...] kwietnia 2013 r. Rada Miasta T. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla wspomnianego obszaru. W uzasadnieniu tej uchwały wskazano, że przyjęte w niej rozwiązania będą służyły wytworzeniu otwartej przestrzeni przed projektowaną zabudową usługową oraz budynkiem kościoła, która to przestrzeń będzie wykorzystywana na cele komunikacji pieszej wraz z możliwością budowy parkingów terenowych lub podziemnych. Ponadto ograniczenia dotyczące wysokości budynków jak również minimalnej intensywności zabudowy pozwolą na kształtowanie nowej zabudowy w sposób nawiązujący do obecnie istniejącej, co z kolei wpłynie korzystnie na kompozycję przestrzenną obszaru objętego planem i jego otoczenia.
Obecnie skarżący B. Z., występujący jako następca prawny J. Z., będącego zarazem jego pełnomocnikiem, wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego wspomnianą uchwałą. Powtórzył argumenty zgłaszane na etapie uwag wniesionych do projektu planu, akcentując zbyt daleko idącą ingerencje w prawo własności.
Żądania zawarte w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa nie zostały uwzględnione, w związku z czym skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na przedmiotową uchwałę.
W skardze ponownie zaakcentowano zbyt daleko idącą ingerencję w prawo własności przysługujące skarżącemu do nieruchomości, w tym uniemożliwienie jej zagospodarowania zgodnie z zamierzeniami inwestora. Nadmiernie szczegółowe określenie przeznaczenia poszczególnych fragmentów nieruchomości, m.in. poprzez wyznaczenie w planie drogi publicznej (4 KDL) oraz miejsc parkingowych w istocie zaspokajających potrzeby nieruchomości sąsiednich. Zakwestionowano również, jako zbyt daleko idące, ograniczenia dotyczące kolorystyki oraz materiałów budowlanych dopuszczonych do budowy, a także sposobu umieszczania szyldów i nośników reklamowych. Na koniec zarzucono ograniczenie wielkości obiektów tylko do takich o pow. do 2000 m2, co utrudnia lub wręcz uniemożliwia zagospodarowanie terenu zgodnie z wolą właściciela.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie - jako wniesionej z uchybieniem terminu, a gdyby Sąd nie przychylił się do tego wniosku - o oddalenie skargi.