Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Łukasz Pilip po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 2338/11 w sprawie ze skargi K. Z. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie wycofania produktu z obrotu oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 20 lutego 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 2338/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi K. Z. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...], w przedmiocie wycofania produktu z obrotu, uchylił zaskarżoną decyzję.
Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy.
Decyzją z dnia [...] października 2010 r., znak: [...], Główny Inspektor Sanitarny, działając na podstawie art. 27 ust 1 i 2 oraz art. 31a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 ze zm.), w związku z art. 104 i 108 § 1 K.p.a.:
1) wycofał z obrotu na terenie całego kraju wyrób o nazwie "T." określony jako przeznaczony do celów kolekcjonerskich oraz wszystkie podobne wyroby, mogące mieć wpływ na bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia ludzi,
2) nakazał zaprzestania działalności obiektów służących produkcji, obrotowi hurtowemu lub detalicznemu wyrobami, o których mowa w pkt 1,
3) decyzji nadał rygor natychmiastowej wykonalności.
W uzasadnieniu Główny Inspektor Sanitarny podał, że w związku ze stwierdzeniem przez Ministra Zdrowia wystąpienia, na terenie całego kraju, bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia ludzi po użyciu wyrobu o nazwie handlowej "T." określonego jako przeznaczony do celów kolekcjonerskich i wyrobów jemu podobnych (tzw. "dopalaczy") oraz koniecznością natychmiastowego zaprzestania działalności obiektów służących produkcji, obrotowi hurtowemu i detalicznemu tych wyrobów, nakazał, w drodze decyzji, wycofanie ich z obrotu, w tym zamknięcie obiektów służących produkcji, obrotowi hurtowemu lub detalicznemu. Orzekł, że strona, po otrzymaniu decyzji, zobowiązana jest do natychmiastowego jej wykonania, a bezpośrednie zagrożenie życia i zdrowia ludzi uzasadnia nadanie jej rygoru natychmiastowej wykonalności.
Pismem z dnia [...] października 2010 r., K. Z. wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji lub ponowne rozpatrzenie w całości sprawy. Zarzuciła naruszenie przepisów postępowania tj. art. 7 K.p.a., art. 8 K.p.a., art. 9 K.p.a., art. 10 § 1 i § 3 K.p.a., art. 11 K.p.a., art. 107 § 3 K.p.a. i art. 108 K.p.a. oraz art. 27 ust. 1 i 2 i art. 31a ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Wniosła także o uchylenie rygoru natychmiastowej wykonalności i o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku K. Z. podniosła, że doręczona skarżącej decyzja nie została własnoręcznie podpisana przez organ uprawniony do wydania decyzji. Dodatkowo zarzuciła, że decyzja została wydana nie przez uprawniony organ, a przez nieuprawnionego pracownika urzędu.
Główny Inspektor Sanitarny, decyzją z dnia [...] lipca 2011 r., znak: [...], utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] października 2010 r., znak: [...]. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że wydanie decyzji z dnia [...] października 2010 r. nastąpiło w związku ze stwierdzeniem przez Ministra Zdrowia występowania na terenie całego kraju bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia ludzi po użyciu wyrobu o nazwie handlowej "T." lub podobnych, określanych jako przeznaczone do celów kolekcjonerskich, tzw. dopalaczy. Stwierdzenie to wynikało ze zgłaszanych przez oddziały toksykologiczne szpitali przypadków nagłych zachorowań młodych ludzi w wyniku używania różnych preparatów i substancji. Przeprowadzone postępowanie epidemiologiczne wykazało, że zachorowania te mają charakter zatruć o przebiegu podobnym do zatruć substancjami psychoaktywnymi. Dodatkowo przeprowadzone przez organy ścigania postępowanie uprawdopodobniło w stopniu bardzo znaczącym, że zachorowania nastąpiły po zażyciu preparatów nazywanych potocznie dopalaczami, a więc substancjami, w których składzie znajdują się substancje o podobnym działaniu jak środki psychoaktywne, ale dotychczas nie umieszczone na listach substancji, których posiadanie oraz spożywanie jest zabronione.