Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Hauser Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Siegień Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 22 stycznia 2020 r. sygn. akt II SA/Lu 564/19 w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] lipca 2019 r., nr [...] w przedmiocie wyłączenia gruntów rolnych z produkcji oddala skargę kasacyjną.
1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 22 stycznia 2020 r. sygn. akt II SA/Lu 564/19, uwzględnił skargę P. sp. z o.o. w W.i uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z [...] lipca 2019 r. nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Starosty L. z [...] maja 2019 r. nr [...], którą odmówiono wyłączenia z produkcji rolniczej gruntu rolnego o pow. 0,0686 ha, stanowiącego część działki nr [...]i nr [...], sklasyfikowanego w klasie bonitacyjnej RIIIa, położonego w miejscowości [...], gm. [...], z przeznaczeniem pod budowę stacji bazowej telefonii komórkowej P. wraz z wewnętrzną linią zasilającą oraz dojazdu do planowanej stacji, jako gruntu nieobjętego zgodą na zmianę przeznaczenia na cele nierolnicze w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W realiach przedmiotowej sprawy Sąd I instancji uznał za wadliwe stwierdzenie organów, iż niedokonanie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zmiany przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze uniemożliwia wyłączenie takich gruntów z produkcji rolnej. Powyższe stanowisko pomija bowiem treść art. 46 ust. 2 ustawy z 7 maja 2010 r. o wspieraniu usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2062 ze zm.; zwanej dalej: uwrust), zgodnie z którym jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu.
Z art. 46 ust. 2 zdanie drugie jasno wynika, że przeznaczenie terenu na cele rolnicze nie może zostać uznane za sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w związku z czym sam fakt przeznaczenia w planie miejscowym gruntów na cele rolnicze nie wyłącza możliwości lokalizowania takiej inwestycji. Powyższe oznacza, że realizacja wskazanej inwestycji na terenach przeznaczonych na cele rolnicze nie wymaga uprzedniej zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i zgody właściwego ministra. W konsekwencji też również wydanie decyzji o wyłączeniu z produkcji rolniczej gruntów, na których ma zostać posadowiona inwestycja celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie wymaga uprzedniej zmiany przeznaczenia gruntów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Podkreślono jednocześnie, że art. 46 ust. 2 uwrust ma zastosowanie wówczas, gdy inwestycja celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym oraz, że brak umieszczenia w planie miejscowym lokalizacji takiej inwestycji umożliwia jej lokalizowanie po spełnieniu dwóch warunków: braku naruszenia ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń oraz braku sprzeczności z określonym w planie przeznaczeniem terenu.