Skarga kasacyjna na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Tezy

Tryb administracyjny rozstrzygnięcia o prawie wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości jest uzależniony od braku dobrowolnej zgody właściciela sąsiedniej nieruchomości. Po doręczeniu decyzji zezwalającej na wejście na teren sąsiedniej nieruchomości, strony są związane tą decyzją i obowiązane ją wykonać pod sankcją zastosowania egzekucji administracyjnej. Zgoda strony nie ma znaczenia prawnego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Grażyny K., Heleny K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2004 r., 7/IV SA 3683-3684/02 w sprawie ze skargi Heleny K., Grażyny K., Zenona K. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 28 sierpnia 2002 r., (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/7

Decyzją z dnia 15 września 1999 r. Starosta B. na podstawie art. 47 ust. 1-3 oraz art. 80-82 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nakazał Helenie K., Grażynie K. i Zenonowi K. udostępnienie terenu swojej posesji w P. przy ul. W. 13 celem uzupełnienia ubytków tynku ścian granicznych budynku gospodarczego należącego do Marii H. usytuowanego w P. przy ul. W. 14 w terminie od 4 do 6 października 1999 r. Teren konieczny do udostępnienia określono następująco: wzdłuż budynku Marii H. /od strony posesji K./ na szerokości 2 m wraz z dojściem z materiałami budowlanymi po działce Heleny, Grażyny i Zenona K.

W wyniku odwołania od tej decyzji złożonego przez Helenę K., Grażynę K. i Zenona K. decyzją z dnia 25 października 1999 r. Wojewoda Ś. utrzymał w mocy powyższą decyzję w części dotyczącej niezbędności wejścia na teren nieruchomości przy ul. W. 13 i uchylił decyzję w części dotyczącej terminu jej wykonania określając, że czas korzystania z nieruchomości przy ul. W. 13 powinien wynosić 3 dni.

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 25 października 1999 r. wystąpili Helena K., Grażyna K. i Zenon K.

Decyzją z dnia 23 maja 2002 r. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Ś. z dnia 25 października 1999 r. W uzasadnieniu stwierdził, że analiza materiału dowodowego wykazała, iż wydana w przedmiotowej sprawie decyzja nie jest obarczona żadną wadą z art. 156 par. 1 Kpa. Decyzja Starosty B. z dnia 15 września 1999 r. została wydana na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Przepis ten upoważnia właściwe organy - w razie braku zgody właściciela sąsiedniej nieruchomości na udostępnienie swojej nieruchomości do wykonania prac budowlanych - do rozstrzygnięcia, w drodze decyzji o niezbędności wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości. W decyzji tej organ określa jednocześnie granice niezbędnej potrzeby oraz warunki korzystania z sąsiedniej nieruchomości.

Ustawodawca posłużył się nieostrym pojęciem "granice niezbędnej potrzeby" pozostawiając organowi kwestię oceny zakresu przeprowadzenia ww. robót i granic ochrony interesu właściciela nieruchomości sąsiedniej.

Takie sformułowanie treści art. 47 ust. 2 Prawa budowlanego nie daje zatem podstaw do stwierdzenia dopuszczenia się przez Starostę B. rażącego naruszenia dyspozycji wymienionego przepisu. Organ I instancji działał w ramach przydzielonych mu kompetencji tym bardziej, że decyzja określiła warunki udostępnienia posesji oraz terminu przeprowadzenia robót.

Dlatego też brak podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Ś. z dnia 25 października 1999 r., bowiem utrzymuje w mocy decyzję wydaną zgodnie z przepisami prawa.

Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy wystąpili Helena i Grażyna K. oraz Zenon K.

Strona 1/7