Dnia 8 października 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka po rozpoznaniu w dniu 8 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Powiatowego Lekarza Weterynarii [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 lutego 2020 r., sygn. akt II SA/Łd 868/19 w sprawie ze skargi Miasta Ł. na rozporządzenie Powiatowego Lekarza Weterynarii [...] z dnia [...] lipca 2019 r., nr [...] w sprawie odstrzału sanitarnego i odłowu dzików na terenie miasta Ł. I. oddala skargę kasacyjną; II. zasądza od Powiatowego Lekarza Weterynarii [...] na rzecz Miasta Ł. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 26 lutego 2020 r., sygn. akt II SA/Łd 868/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdził nieważność zaskarżonego rozporządzenia Powiatowego Lekarza Weterynarii [...] w przedmiocie odstrzału sanitarnego i odłowu dzików na terenie miasta Ł.. Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco.
Zaskarżonym rozporządzeniem Powiatowy Lekarz Weterynarii [...], na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 8 i 8g ustawy z 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2018 r. poz. 1967), nakazał Miastu Ł.: przeprowadzenie odstrzału sanitarnego lub odłowu w celu uśmiercenia 250 sztuk dzików w terminie do 30 września 2019 r. (§ 1 pkt 1); w przypadku dokonywania odłowu dzików: a) odławianie zwierząt w sposób nie powodujący zbędnego bólu i stresu, b) przewożenie odłowionych zwierząt w celu o którym mowa w lit. c, c) uśmiercanie dzików poprzez podanie środka farmakologicznego przeznaczonego do eutanazji przez lekarza weterynarii (§ 1 pkt 2); niezwłoczne zgłaszanie Powiatowemu Lekarzowi Weterynarii [...]odstrzelonych dzików oraz dzików uśmierconych po odłowieniu (§ 1 pkt 3); przekazanie do utylizacji w zakładzie utylizacyjnym kategorii 1 zwłok dzików uśmierconych po odłowieniu (§ 1 pkt 4). W § 2 wskazanego rozporządzenia określono, że wchodzi ono w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Łódzkiego.
Powyższe rozporządzenie zaskarżyło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi Miasto Ł., domagając się stwierdzenia jego nieważności oraz zasądzenia kosztów postępowania. W skardze sformułowano zarzuty dotyczące naruszenia art. 45 ust. 1 i ust. 1 pkt 8 i 8g oraz art. 47a ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
W odpowiedzi na skargę Powiatowy Lekarz Weterynarii [...] wniósł o jej odrzucenie z uwagi na brak naruszenia zaskarżonym rozporządzeniem interesu prawnego lub uprawnienia Miasta Ł., w przypadku braku podstaw do odrzucenia skargi - o jej oddalenie.
Pismem z 3 lutego 2020 r. strona skarżąca podtrzymała stanowisko zaprezentowane w treści skargi. W piśmie z 18 lutego 2020 r. strona skarżąca wskazała, że na obszarze Miasta Ł. działają 4 koła łowieckie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 26 lutego 2020 r., sygn. akt II SA/Łd 868/19, uwzględniając skargę, wskazał, że strona skarżąca ma interes prawny w zaskarżeniu ww. rozporządzenia w sprawie odstrzału sanitarnego i odłowu dzików na terenie Miasta Ł. z uwagi na wynikające dla niej z tego aktu obowiązki. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zwanej dalej "u.s.g.", gminny samorząd terytorialny jest upoważniony do załatwiania lokalnych spraw publicznych, które zostały ustawowo włączone w zakres jego działalności, jak również takich zadań których ustawy nie przekazały do realizacji żadnemu innemu podmiotowi (art. 6 ust. 1 u.s.g.). Sąd nie dopatrzył się w obowiązujących przepisach żadnych uprawnień czy obowiązków gminy w stosunku do zwierząt wolno żyjących - dzikich, skutkujących możliwością nałożenia na nią obowiązku dokonania ich odstrzału sanitarnego, co przesadza o istnieniu interesu prawnego po stronie Miasta Ł. w zaskarżeniu ww. rozporządzenia. Rozporządzenie to jako akt prawa miejscowego powinien być zgodny z ustawami (art. 94 Konstytucji RP). W konsekwencji więc organ realizujący ustawową normę kompetencyjną w zakresie tworzenia aktu prawa miejscowego zobligowany jest do podjęcia tego aktu wyłącznie w granicach upoważnienia zawartego w ustawie i zgodnie z treścią tego ustawowego upoważnienia (art. 7 Konstytucji RP).