Sygn. akt II OSK 1469 / 10 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 2 czerwca 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary (spr.) sędzia del. WSA Jerzy Siegień Protokolant asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej S. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 120/10 w sprawie ze skargi S. H. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia (...) listopada 2009 r. nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz S. H. kwotę 500 (słownie: pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 18 marca 2010r., sygn. akt IV SA/Wa 120/10, oddalił skargę S. H. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia (...) listopada 2009 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Zaskarżoną decyzją, po rozpatrzeniu wniosku S. H. o ponowne rozpatrzenie sprawy, Minister utrzymał w mocy własną decyzję z dnia (...) października 2009 r. o stwierdzeniu nieważności decyzji Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia (...) października 2004 r. nr (...), uchylającą decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia (...) września 2003 r. nr (...) o poświadczeniu utraty obywatelstwa polskiego i jednocześnie stwierdzającą posiadanie obywatelstwa polskiego przez S. H., poprzednio S. C.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podano, że Wojewoda Łódzki decyzją z dnia (...) września 2003 r. stwierdził, iż S. H. na podstawie art. 11 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz. U. R.P. Nr 7, poz. 44) utracił obywatelstwo polskie. Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji decyzją z dnia (...) października 2004 r. uchylił powyższą decyzję Wojewody, orzekając jednocześnie, że S. H. posiada obywatelstwo polskie, pomimo że odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji zostało złożone po upływie ustawowego terminu i strona nie wniosła o jego przywrócenie. W tej sytuacji z urzędu wszczęto postępowanie administracyjne, które zakończyło się wydaniem przez Ministra decyzji z dnia (...) października 2009 r.
Rozpoznając wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister wskazał, że decyzja Wojewody Łódzkiego z (...) września 2003 r. nie zawierała pouczenia o przysługującym prawie wniesienia od niej środka zaskarżenia. Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców pismem z dnia (...) lutego 2004 r. poinformował skarżącego o możliwości złożenia odwołania od ww. decyzji w terminie 14 dni od daty odebrania przedmiotowego pisma. S. H. po odebraniu powyższego pisma w dniu 8 kwietnia 2004 r. wniósł odwołanie, które w izraelskim urzędzie pocztowym nadał 15 kwietnia 2004 r., przy czym do Poczty Polskiej wpłynęło w dniu 20 kwietnia 2004 r. Prezes Urzędu uznał, że odwołanie wpłynęło w terminie i po jego rozpatrzeniu wydał decyzję uchylającą decyzję Wojewody i stwierdzającą posiadanie przez odwołującego się obywatelstwa polskiego.
Minister wskazał, że termin do wniesienia odwołania od decyzji Wojewody liczył się od dnia 8 listopada 2003 r., tj. następnego dnia po jej odebraniu przez S. H. Odwołanie zostało nadane w izraelskim urzędzie pocztowym w dniu 15 kwietnia 2004 r., które do Poczty Polskiej wpłynęło 20 kwietnia 2004 r., a więc z ponad czteromiesięcznym uchybieniem terminu z art. 129 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.). Wnoszący odwołanie nie wystąpił z żądaniem do Wojewody w trybie art. 111 § 1 k.p.a. o uzupełnienie decyzji w przedmiocie pouczenia o środkach zaskarżenia. Natomiast Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców po błędnym pouczeniu o możliwości wniesienia odwołania, uznając, że zostało wniesione w terminie, faktycznie przywrócił termin do jego wniesienia bez wyraźnej inicjatywy zainteresowanego w tym względzie. Zgodnie natomiast z art. 58 k.p.a. przywrócenie uchybionego terminu może nastąpić wyłącznie na prośbę strony. W tym zakresie wyłączona została możliwość wszczęcia postępowania przez organ administracji z urzędu. Fakt mylnego pouczenia strony o trybie i terminie wniesienia odwołania nie wpływa na bieg terminu do jego wniesienia, lecz może stanowić podstawę do jego przywrócenia. Błędne pouczenie nie może też dawać stronie specjalnych uprawnień naruszających ustalone prawem zasady postępowania - będzie stanowiło uzasadnienie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, jeżeli strona zechce z tej możliwości wzruszenia zaskarżonej decyzji skorzystać. Zdaniem organu nawet nieznaczne przekroczenie obowiązującego terminu stanowi jego uchybienie i obliguje organ do wydania postanowienia na podstawie art. 134 k.p.a.