Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Kobylecka (spr.) Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant: asystent sędziego Małgorzata Mańkowska po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 marca 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 3566/15 w sprawie ze skargi T. T. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do powrotu 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. T. na rzecz Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 marca 2016r., sygn. akt IV SA/Wa 3566/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. T. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia 14 września 2015r. nr ... w przedmiocie zobowiązania do powrotu.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał następujący stan faktyczny i prawny sprawy:
W dniu 30 marca 2015r. Komendant Placówki Straży Granicznej w R.-J. decyzją Nr ... orzekł o zobowiązaniu T. T. i jej syna - P. T. do powrotu w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia tej decyzji i o zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres 6 miesięcy od dnia wykonania decyzji lub - w przypadku braku informacji o jej wykonaniu - od dnia upływu dobrowolnego powrotu w niej określonego oraz o zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen na okres 6 miesięcy na wypadek, jeżeli cudzoziemcy nie opuszczą tego terytorium w terminie dobrowolnego powrotu, określonym w decyzji lub przekroczą, lub będą usiłowali przekroczyć granicę w tym terminie wbrew przepisom - od dnia wykonania decyzji. Podstawą wydania wskazanej decyzji jest nielegalny pobyt cudzoziemki i jej syna w Polsce, po unieważnieniu im wiz z powodu uprzedniego unieważnienia Kart Polaka. Unieważnienie Kart Polaka nastąpiło po ujawnieniu faktu, że cudzoziemka ubiegając się o wydanie tych Kart, przedstawiła podrobione dokumenty.
W ustawowym terminie T. T. (obywatelka Ukrainy) złożyła odwołanie zarzucając organowi I instancji naruszenie przepisów art. 7, 77 i 80 k.p.a., Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950r. (Dz. U. z 1993r., Nr 61, poz. 284 z późn. zm.) oraz naruszenie przepisów prawa materialnego tj. ustawy o cudzoziemcach, poprzez stwierdzenie, iż cudzoziemka przebywa w Polsce nielegalnie, uznając tym samym zasadność unieważnienia posiadanej uprzednio przez nią wizy. Wobec cudzoziemki toczy się postępowanie karne oraz postępowanie sądowo-administracyjne w przedmiocie unieważnienia Karty Polaka, ale sąd I instancji orzekł o uniewinnieniu cudzoziemki od zarzutu sfałszowania aktu stanu cywilnego. W ocenie pełnomocnika, postępowanie karne toczące się wobec cudzoziemki jest kluczowe w niniejszej sprawie, gdyż dotyczy ustalenia, czy dokument, jakim posłużyła się cudzoziemka przy ubieganiu się o wydanie Karty Polaka, a następnie wizy został podrobiony. Ponadto strona wskazuje, że decyzja Konsula RP we L. z dnia 17 marca 2014r. orzekająca o unieważnieniu Karty Polaka, jak i postanowienie Rady do Spraw Polaków na Wschodzie z dnia 30 czerwca 2014r. stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania, nie zostały skutecznie doręczone, a przed WSA w Warszawie toczy się postępowanie w powyższym zakresie.
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców po rozpatrzeniu odwołania uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej określenia terminu dobrowolnego powrotu; orzekł o określeniu tego terminu do 30 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji; natomiast utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję w pozostałej części. Decyzja powyższa została wydana na podstawie art. 302 ust. 1 pkt 1, art. 315 ust. 1 oraz 318 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 i art. 319 pkt 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t.j. Dz. U. poz. 1650 oraz z 2014 i, poz. 463 z późn. zm.), dalej zwana: "ustawą" oraz art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.), dalej k.p.a.