W przedmiotowej sprawie Rada Gminy Liszki w § 92 zaskarżonej uchwały ustaliła stawkę opłaty planistycznej w wysokości 20% dla terenów MN1, MN2, MN3, MN5, MN6, MN7, MN7/L, MN8, MN9, MU1, MU2, MU3, MU4, U/P1, U/P2, U/P3, U/P4, U1, U2, U3, US1, US3, US4, US5, US6, UT3, UT4, UT5, jeżeli zbycie nieruchomości nastąpi w formie sprzedaży, zaś stawkę 0 % - jeżeli zbycie nieruchomości nastąpi w innej formie (§ 92 ust. 1 pkt 1 i 2 uchwały). Dla pozostałych terenów, niewymienionych w pkt 1 i 2 ustalono stawkę opłaty również w wysokości 0% (§ 92 ust. 1 pkt 3 uchwały). Analiza treści tego ostatniego przepisu wskazuje, że jego dyspozycją objęte zostały tereny, na których prawdopodobnie wzrost wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem planu nie nastąpi (są to przykładowo tereny przestrzeni publicznej - PP, tereny usług kultu religijnego - UK, drogi - KDA, KDG, infrastruktura techniczna - telekomunikacja - T, cmentarze - ZC, grunty rolne - R1, lasy - ZL). Dla tych terenów ustalono stawkę zerową opłaty planistycznej, co sugerowałoby ich zwolnienie przez gminę od przedmiotowej opłaty, choć - przy założeniu, że wartość nieruchomości znajdujących się na tych terenach nie wzrośnie - nie było podstaw prawnych do ustalania dla tych terenów opłaty planistycznej w związku z brakiem przesłanek, o których mowa w art. 36 ust. 4 ustawy. Ustalenie stawki 0 % dla terenów, dla których nie przewiduje się wzrostu wartości nieruchomości, a więc tam, gdzie ta stawka nie powinna być w ogóle ustanowiona, można uznać za nieistotne naruszenie prawa, gdyż skutkiem tego zapisu jest również brak obowiązku uiszczenia przez właściciela nieruchomości opłaty planistycznej w przypadku jej zbycia. Odstąpienie przez gminę od ustalenia opłaty planistycznej na określonych terenach w planie miejscowym powinno być jednak szczegółowo uzasadnione w dokumentacji planistycznej. W przedmiotowej sprawie, w "Prognozie skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla Gminy Liszki" brak jest jednak uzasadnienia, z jakich względów organy planistyczne przyjęły, że wartość nieruchomości położonych na terenach, o których mowa w § 92 ust. 1 pkt 3 uchwały nie wzrośnie (np. na terenach zabudowy zagrodowej - RM 1). W toku ponownie przeprowadzanej procedury planistycznej organy planistyczne powinny braki te uzupełnić, przedstawiając w dokumencie zawierającym prognozę skutków finansowych uchwalenia planu argumenty przemawiające za nieustalaniem stawki opłaty planistycznej dla określonych terenów, jeżeli przewidywany jest brak wzrostu wartości nieruchomości na tych terenach.
Należy natomiast w pełni podzielić stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, że brak było podstaw do ustalenia stawki 0 % dla terenów wskazanych w § 92 ust. 1 pkt 2 uchwały, jeżeli zbycie nieruchomości położonej na tych terenach nastąpi w innej formie cywilnoprawnej niż sprzedaż. Prawdopodobnie celem wprowadzenia przez Radę Gminy Liszki tego zapisu było zwolnienie od opłaty planistycznej właścicieli nieruchomości dokonujących ich zbycia w formie umowy darowizny. Wskazać jednak należy, iż w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 10 grudnia 2009 r. (II OPS 3/09, ONSAiWSA 2010/2/22) Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że pobieranie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), nie obejmuje sytuacji, gdy nieruchomość została darowana osobie bliskiej. W związku z powyższym § 92 ust. 1 pkt 2 zaskarżonej uchwały mógłby mieć zastosowanie tylko do innych form zbycia nieruchomości niż sprzedaż lub darowizna na rzecz osoby bliskiej (np. zamiana, dożywocie, wniesienie nieruchomości jako aportu do spółki). Jak już wskazano powyżej, brak jest podstaw prawnych do uznaniowego wprowadzenia przez gminę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zwolnień od opłaty planistycznej poprzez ustalenie stawki 0 % tej opłaty. Dotyczy to zarówno zwolnień przedmiotowych określonych terenów lub grup terenów, jak również zwolnień ze względu na formę zbycia nieruchomości. Skoro materialnoprawną przesłanką do ustalenia opłaty planistycznej jest wzrost wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem planu lub jego zmianą (art. 36 ust. 4 ustawy), to tylko w przypadku, gdy można przewidzieć, że taki wzrost nie nastąpi, rada gminy jest uprawniona do odstąpienia od ustalenia stawki opłaty planistycznej. Uregulowanie zawarte w § 92 ust. 1 pkt 2 zaskarżonej uchwały narusza więc art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, pomimo częściowo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu i na podstawie art. 184 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.