Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj /spr/ Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia WSA del. Tamara Dziełakowska Protokolant: asystent sędziego Agnieszka Chorab po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. T. i M. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 1969/13 w sprawie ze skargi E. T. i M. T. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz E. T. i M. T. solidarnie kwotę 320 (trzysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/13

Wyrokiem z dnia 5 lutego 2014r., sygn. akt VII SA/Wa 1969/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. T. i M. T. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2013r., znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., znak: [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), zwana dalej: k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania E. i M. T. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 2013 r., nr [...], stwierdzającej na wniosek D. i M. O. nieważność decyzji Prezydenta m. [...] z dnia [...] września 2005 r., nr [...], zatwierdzającej projekt zagospodarowania terenu dla całego zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie zespołu budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących (10 budynków oraz 10 szamb szczelnych) na działkach nr ew. [...] i [...] z obrębu [...] położonych przy ul. P. w W. i udzielającej L. i A. J. oraz M. T. i E. T. pozwolenia na budowę I etapu inwestycji, tj. dwóch budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących oraz 2 szamb szczelnych na działkach nr ew. [...] i [...], obręb [...], przy ul. P. w W., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 1 i 2 Prawa budowlanego, w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania weryfikowanej decyzji, pozwolenie na budowę mogło być wydane wyłącznie temu kto złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Organ podkreślił przy tym, iż powyższe dokumenty winny być podpisane przez wszystkie osoby składające swe oświadczenie woli. Ponadto, oświadczenie inwestora o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, powinno zawierać wskazanie inwestora składającego oświadczenie, numer ewidencyjny działki inwestycyjnej, ze wskazaniem stosunku prawnego (źródła), z którego wynika prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Organ odwoławczy zaznaczył, iż pozwolenie na budowę wydane podmiotowi, który posłużył się decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, której adresatem jest inny podmiot powinno być traktowane jako wydane na rzecz podmiotu nieposiadającego w ogóle decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, co stanowi przesłankę do stwierdzenia nieważności decyzji określoną w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wskazał, iż z akt sprawy wynika, że pod wnioskiem o pozwolenie na budowę spornej inwestycji podpisali się tylko L. i A. J. Natomiast oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomościami inwestycyjnymi na cele budowlane wprawdzie podpisali wszyscy inwestorzy, jednak w nagłówkach tych oświadczeń jako inwestorów wskazuje się jedynie A. J. oraz M. T. Podniósł także, iż w aktach sprawy znajduje się decyzja Prezydenta m. [...] z dnia [...] lipca 2003r., nr [...], o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla zespołu budynków mieszkalnych jednorodzinnych (10 budynków) oraz 10 szczelnych szamb - wydana dla E. i M. T. Z akt sprawy nie wynika natomiast, aby taką decyzję uzyskali faktyczni wnioskodawcy czyli L. i A. J. Organ odwoławczy stwierdził, że tylko E. i M. T., którzy uzyskali wymaganą decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu byli uprawnieni do złożenia wniosku o pozwolenie na budowę spornej inwestycji, jednak takiego wniosku nie złożyli. Z wnioskiem o pozwolenie na budowę projektowanego przedsięwzięcia wystąpili L. i A. J., którzy nie legitymowali się uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla takiego przedsięwzięcia. W związku z ww. wnioskiem o pozwolenie na budowę spornej inwestycji, Prezydent m. [...] na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. pismem z dnia 4 sierpnia 2005 r., znak: [...], wezwał A. J. do dostarczenia m. in. wydanej dla niego decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla spornej inwestycji. Z akt sprawy nie wynika, aby w wyniku wezwania z dnia 4 sierpnia 2005 r. A. J. dostarczył do organu udzielającego pozwolenie na budowę żądaną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a pomimo tej nieprawidłowości organ stopnia podstawowego wydał weryfikowaną w niniejszym postępowaniu nieważnościowym decyzję o pozwoleniu na budowę. Organ odwoławczy zaznaczył także, iż z uwagi na fakt, że L. J. również nie przedstawiła uzyskanej dla siebie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, organ stopnia podstawowego zobowiązany był wezwać wnioskodawczynię do uzupełnienia tego braku, czego jednak nie uczynił.

Strona 1/13