Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie NSA Jolanta Rudnicka (spr.) del. WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka Protokolant starszy sekretarz sądowy Agnieszka Kuberska-Pellegrino po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2014r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 806/12 w sprawie ze skargi T.S. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę przyłączy oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 grudnia
2012 r., sygn. akt I SA/Wa 806/12 oddalił skargę T.S. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę przyłączy.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków decyzją z [...] czerwca 2011 r., nr [...] wydał pozwolenie na budowę przyłączy: wodociągowego i kanalizacji sanitarnej do posesji przy ul. [...] i ul. [...] w L., w obszarze zabytkowego układu urbanistycznego L. objętego ochroną konserwatorską poprzez wpis do rejestru zabytków województwa [...] oraz posesji przy ul. [...] w L. objętej ochroną konserwatorską poprzez wpis do rejestru zabytków woj. [...] pod nr [...], w zakresie określonym w opracowaniu: "Projekt budowlany. Przyłącze wodociągowe i kanalizacji sanitarnej do budynku przy ul. [...] w L.". Organ podniósł, że zakładany zakres prac ograniczających się do wykonania robót ziemnych bez naruszania formy architektonicznej budynku, do którego mają być prowadzone przyłącza nie narusza chronionych wartości zabytkowych układu urbanistycznego Śródmieścia L..
Od decyzji odwołanie wniósł T. S..
Po rozpoznaniu odwołania Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z [...] lutego 2012 r. utrzymał w mocy decyzje organu I instancji.
W uzasadnieniu organ podniósł, że zgodnie z art. 36 ust 1 pkt 1 ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (dalej: "ustawa") pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków wymaga prowadzenie robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków, przy czym zabytkiem w myśl art. 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy są zarówno pojedyncze nieruchomości, jaki i układ urbanistyczny. Zgodnie z art. 3 pkt 12 ustawy, historyczny układ urbanistyczny to przestrzenne założenie miejskie lub wiejskie, zawierające zespoły budowlane, pojedyncze budynki i formy zaprojektowanej zieleni, rozmieszczone w układzie historycznych podziałów własnościowych i funkcjonalnych, w tym ulic i sieci dróg. W przypadku objęcia ochroną konserwatorską założenia urbanistycznego, zabytkiem jest sama koncepcja urbanistyczna w ogólności. Przedmiotem ochrony konserwatorskiej jest więc to założenie albo układ urbanistyczny, a nie poszczególne rzeczy (nieruchomości) położone w strefie ochronnej. Objęcie ochroną układu urbanistycznego nie oznacza samo przez się, że ochrona ta rozciąga się na poszczególne obiekty tego układu bądź zespołu. Wpisanie do rejestru zabytków historycznego założenia urbanistycznego nie oznacza zatem, że wszystkie budowle na tym terenie są zabytkami. Kompetencje organu konserwatorskiego pierwszej instancji wynikają z faktu zlokalizowania przedmiotowego budynku na terenie zabytkowego układu urbanistycznego L. wpisanego do rejestru zabytków województwa [...] oraz posesji przy ul. [...] w L. wpisanej do rejestru zabytków woj. [...] pod nr [...] na podstawie decyzji z dnia [...] czerwca 1992 r., przy czym w decyzji tej, jako zabytek została wskazana kamienica z dwiema oficynami, wybudowana w XIX w. Zdaniem organu odwoławczego podnoszone w odwołaniu przez skarżącego kwestie związane prowadzonymi przez organy nadzoru budowlanego postępowaniami dotyczącymi obiektu przy ul. [...], powinny pozostawać bez wpływu na przedmiotową sprawę, bowiem pozwolenie wojewódzkiego konserwatora zabytków w trybie art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami jest wydawane na wniosek i nadaje osobie legitymowanej uprawnienie do prowadzenia prac budowlanych, z punktu widzenia bezpieczeństwa zabytku. Uprawnienie to jest niezależne od ewentualnych nakazów wydawanych przez nadzór budowlany lub ich braku.