Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Stahl (spr.) Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. NSA Jacek Hyla Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 7 września 2010r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Gminy C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 25 marca 2010 r. sygn. akt II SA/Op 139/10 w sprawie ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Gminy C. z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie zgody na rozłożenie na raty opłaty planistycznej uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny Opolu wyrokiem z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Op 139/10, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Gminy C. z dnia [...] października 2009 r., nr [...] w przedmiocie zgody na rozłożenie na raty opłaty planistycznej, w punkcie 1. stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w całości, w punkcie 2. określił, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że zaskarżoną uchwałę Rada Gminy C. podjęła na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80 poz. 717 ze zm.), art. 43 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 249 poz. 2104 ze zm.), art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) oraz na podstawie uchwały Nr [...] Rady Gminy C. z dnia [...] czerwca 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu odraczania i rozkładania na raty należności pieniężnych Gminy C. oraz jej jednostek organizacyjnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy ordynacja podatkowa oraz wskazania organów do tego uprawnionych.
W § 1 ww. uchwały Rada Gminy C. postanowiła, że "wyraża zgodę na rozłożenie na raty kwoty w wysokości [...] zł (...) ustalonej decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2009 r. w sprawie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanej uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego za nieruchomość gruntową [...] k.m.1, obręb L." .W § 2 uchwały powierzono jej wykonanie wójtowi, a w myśl § 3 tego aktu uchwała weszła w życie z dniem jej podjęcia.
Powyższą uchwałę doręczono Wojewodzie Opolskiemu w dniu [...] listopada 2009 r.
W skardze z dnia 14 grudnia 2009 r. Wojewoda Opolski, powołując się na art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, wniósł o stwierdzenie nieważności tej uchwały z powodu istotnego naruszenia prawa. Zdaniem organu nadzoru, uchwała narusza w sposób istotny prawo w szczególności art. 43 ust. 2 ustawy o finansach publicznych. Dalej organ nadzoru odwołał się do orzecznictwa sądowoadministracyjnego podkreślając, że ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie reguluje praw i obowiązków organów podatkowych, podatników, płatników, inkasentów, a także ich następców prawnych. Organ uznał, że w sprawie opłaty planistycznej mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie przepisy Ordynacji podatkowej. Według organu dopuszczalna jest możliwość rozłożenia na raty opłaty planistycznej na zasadach określonych przez radę gminy na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy o finansach publicznych.
Podkreślono przy tym, iż rada gminy jest umocowana wyłącznie do ustalenia zasad i trybu udzielania ulg w spłacie należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej. Chodzi tutaj o normy o charakterze generalnym, które powinny być tak określone, aby mogły mieć zastosowanie w wielu, powtarzalnych okolicznościach. Delegacja z art. 43 ust. 2 ustawy o finansach publicznych nie upoważnia bowiem rady do podejmowania decyzji, czy wyrażania indywidualnej zgody w sprawie zastosowania określonej ulgi w odniesieniu do konkretnych należności. Zdaniem Wojewody nic nie stoi na przeszkodzie, aby rada w samych zasadach określiła sytuacje, w których do dokonania danej czynności przez wójta wymagana byłaby jej zgoda.