Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Miron (spr.) sędzia del. WSA Sławomir Pauter Protokolant starszy asystent sędziego Anita Lewińska-Karwecka po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lutego 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 3136/15 w sprawie ze skargi P. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 lutego 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 3136/15 oddalił skargę P. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
P. M. 30 grudnia 2011 r. złożyła do Wojewody Mazowieckiego wniosek o stwierdzenie posiadania przez nią obywatelstwa polskiego.
Wojewoda Mazowiecki decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] odmówił stwierdzenia posiadania przez P. M. obywatelstwa polskiego. Organ I instancji stwierdził, że postępowanie dowodowe nie dało podstaw do stwierdzenia, że skarżąca nabyła obywatelstwo polskie po swoim ojcu M. G. - obywatelu polskim ani też że jej matka C. z d. G. nabyła obywatelstwo polskie przez zawarcie związku małżeńskiego na podstawie art. 7 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 7, poz. 44; dalej: ustawa z 1920 r.)
Po rozpatrzeniu odwołania skarżącej Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z [...] sierpnia 2015 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.; obecnie: Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.) i art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. 2000 r. Nr 28, poz. 353 ze zm.; dalej: ustawa z 1962 r.), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że z uwagi na datę urodzenia skarżącej dla oceny przesłanki nabycia obywatelstwa polskiego zastosowanie mają przepisy ustawy z 1920 r. o obywatelstwie polskim. Zgodnie z art. 4 pkt 1 tej ustawy obywatelstwo polskie nabywało się przez urodzenie. Dzieci ślubne nabywały obywatelstwo ojca a dzieci nieślubne obywatelstwo matki (art. 5).
Dalej organ wskazał, że skarżąca urodziła się [...] stycznia 1947 r. jako B. G., c. A. i C. z d. G. W obrocie prawnym znajduje się ostateczna decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] marca 2015 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez matkę skarżącej C. G. z d. G. Decyzja ta jest wiążąca jako ostateczna. Organ, będąc związanym decyzją z dnia [...] marca 2015 r., stwierdził, że brak jest dowodów na zawarcie przez rodziców skarżącej małżeństwa, a co za tym idzie na jej ślubne pochodzenie. W dacie urodzenia jej matka także nie posiadała obywatelstwa polskiego, które skarżąca mogłaby nabyć jako dziecko nieślubne. Brak jest również dowodów na nabycie przez skarżącą obywatelstwa polskiego w terminie późniejszym. Z tych przyczyn organ II instancji podzielił uznał za prawidłowe stanowisko organu I instancji wraz z zaprezentowaną argumentacją, że nie ma podstaw do stwierdzenia, że skarżąca nabyła obywatelstwo polskie.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję wniosła P. M.
Zarzuciła organowi naruszenie: