Zwrot "obiekt budowlany lub jego część znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przewidziany pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę" -sformułowany w czasie teraźniejszym - pozwala na postawienie tezy, iż skutki samowoli budowlanej na gruncie art. 37 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 października 1974 r. - Prawo budowlane ( Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm. ) oceniać należy w świetle przepisów o planowaniu przestrzennym obowiązujących w dacie wydawania decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędziowie sędzia NSA Jerzy Bujko sędzia NSA Jerzy Stankowski Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2010r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Gdańsku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 maja 2009 r. sygn. akt II SA/Gd 417/08 w sprawie ze skargi Z. S. na decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Gdańsku z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 14 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Gd 417/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku - po rozpoznaniu sprawy ze skargi Z. S. -uchylił decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Gdańsku z dnia [...] kwietnia 2008 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie Puckim z dnia z dnia [...] grudnia 2006 r., nr [...] przedmiocie rozbiórki obiektów budowlanych w częściach dotyczących nakazu rozbiórki obiektu budowlanego o konstrukcji drewnianej pełniącego funkcję rekreacji indywidualnej nietrwale związanego z gruntem; orzekł że decyzje nie mogą być wykonane oraz zasądził od Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Gdańsku na rzecz Z. S. kwotę 757 zł (siedemset pięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie puckim pismem z dnia [...] stycznia 2001 r. zawiadomił Z. S., właściciela działki [...], położonej w miejscowości K. B. [...] gmina K., o wszczęciu postępowania administracyjnego i terminie oględzin zrealizowanej na tej działce zabudowy. Na podstawie przeprowadzonego dowodu z oględzin stwierdzonego protokołem z dnia [...] stycznia 2001 r. ustalono, że na działce nr [...] w latach [...]-[...] samowolnie wzniesiono obiekt budowlany o konstrukcji drewnianej pełniący funkcję rekreacji indywidualnej, nietrwale związany z gruntem oraz tymczasowy obiekt budowlany, nietrwale związany z gruntem - przyczepy campingowej bez kół.
Decyzją z dnia [...] września 2006 r. Nr [...], wydaną na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał skarżącemu rozbiórkę obiektu budowlanego o konstrukcji drewnianej pełniącego rolę rekreacji indywidualnej, nietrwale związanego z gruntem oraz tymczasowego obiektu budowlanego, nietrwale związanego z gruntem - przyczepy campingowej bez kół, usytuowanych na działce nr [...] położonej w miejscowości K. B. [...], gmina K., bez pozwolenia na budowę. Pomorski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Gdańsku decyzją z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] (sprostowaną postanowieniem z dnia [...] listopada 2006r. nr [...]) uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Decyzją z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. -Prawo budowlane, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał rozbiórkę przedmiotowych obiektów budowlanych, uznając, że ich samowolna budowa narusza przepisy o planowaniu przestrzennym. Badając po raz kolejny przedmiotową sprawę w trybie odwoławczym, Pomorski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Gdańsku stwierdził, że zgodnie z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane przepisów art. 48 tej ustawy nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie tej ustawy lub w stosunku, do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne - do spraw takich stosuje się przepisy dotychczasowe, czyli zawarte w art. 37 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane. Wskazał, iż stosownie do przepisu art. 37 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, stanowiącego podstawę prawną nakazu rozbiórki, obiekty budowlane lub ich części, wybudowane niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie ich budowy, podlegają przymusowej rozbiórce, gdy właściwy organ stwierdzi, że znajdują się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę. Organ I instancji uznał, że powyższa zabudowa narusza ustalenia obowiązującego w okresie budowy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy K., zatwierdzonego uchwałą Gminy K. z dnia [...] lipca 1993 r. Nr [...], ogłoszoną w Dz. Urz. Woj. Gd. Nr [...], poz. [...] z dnia [...] sierpnia 1993 r. Zgodnie z ustaleniami tego planu, działka nr [...] przeznaczona była pod użytki rolne, bez prawa zabudowy. W ocenie organu odwoławczego, obowiązująca obecnie linia orzecznictwa daje podstawę do konstatacji, że ocena wszystkich przesłanek uzasadniających nakaz rozbiórki obiektu budowlanego przewidzianych w art. 37 ust. 1 winna być dokonywana według stanu prawnego obowiązującego w okresie budowy tego obiektu, chyba, że stan prawny w zakresie przesłanek wskazanych w punkcie 1 i 2 ustępu 1 art. 37 Prawa budowlanego z 1974r. obowiązujący w dacie orzekania przez organy dla inwestora, który dopuścił się samowoli budowlanej, jest korzystniejszy. Powołując się na art. 28 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane organ II instancji stwierdził, że roboty budowlane z wyjątkiem rozbiórek można rozpocząć po uzyskaniu pozwolenia na budowę, natomiast zgodnie z art. 3 ustawy Prawo budowlane z 1974 r. obiekty