Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 9 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. V. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 919/20 w sprawie ze skargi A. V. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen oddala skargę kasacyjną. POSTANOWIENIE Dnia 9 września 2021 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 9 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Alexandry Voropaeva o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie ze skargi kasacyjnej Alexandry Voropaeva od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 919/20 w sprawie ze skargi Alexandry Voropaeva na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia 19 grudnia 2019 r., nr DL. WIPO.412.1238.2018/JPP w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszary Schengen postanawia: odmówić zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 27 sierpnia 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 919/20, oddalił skargę A. V. (skarżąca) na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] grudnia 2019 roku nr [...] w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen.
Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Komendant Placówki Straży Granicznej w K. (dalej: "Komendant" lub "organ I instancji") decyzją z [...] czerwca 2018 r., [...] orzekł o zobowiązaniu obywatelki Federacji Rosyjskiej A. V. do powrotu w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji o zakazie ponownego wjazdu na: terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres 6 miesięcy od dnia wykonania decyzji lub upływu terminu dobrowolnego powrotu w określonego w decyzji, w przypadku braku informacji o wykonaniu decyzji; terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen na okres 6 miesięcy od dnia wykonania decyzji, na wypadek, jeżeli w terminie określonym w decyzji nie opuści ona terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przekroczy lub będzie usiłowała przekroczyć granicę wbrew przepisom prawa. Organ uznał, że skarżąca przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnej wizy lub innego ważnego dokumentu uprawniającego ją do wjazdu na to terytorium i pobytu na nim. Ponadto organ stwierdził, że w sprawie nie zachodzą okoliczności, kiedy decyzji o zobowiązaniu do powrotu nie wydaje się, w szczególności przesłanki do udzielenia zgody na pobyt ze względów humanitarnych oraz zgody na pobyt tolerowany.
Po rozpoznaniu odwołania skarżącej Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy decyzję Komendanta z [...] czerwca 2018 r.
Organ odwoławczy zauważył, że powoływana przez skarżącą okoliczność pobytu jej syna E. V. w Polsce na obecnym etapie postępowania nie jest rozstrzygnięta bowiem z materiału dowodowego oraz z prowadzonego przez niego w systemie teleinformatycznym krajowego zbioru rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców wynika, iż 13 lipca 2018 r. do Wojewody wpłynął wniosek o udzielenie małoletniemu E. V. zezwolenia na pobyt czasowy. Decyzją z [...] października 2018 r., [...] Wojewoda odmówił udzielenia małoletniemu cudzoziemcowi wnioskowanego zezwolenia. Odwołanie od ww. decyzji wpłynęło do Szefa Urzędu lecz sprawa nie została dotychczas zakończona.
Powodem wydalenia skarżącej było przebywanie jej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnej wizy lub innego ważnego dokumentu uprawniającego ją do wjazdu na to terytorium i pobytu na nim, jeżeli wiza lub inny dokument są lub były wymagane. Szef Urzędu zauważył, że cudzoziemka po wjeździe na terytorium strefy Schengen, przez Węgry, w dniu [...] stycznia 2017 r., na podstawie posiadanego rosyjskiego dokumentu podróży i wizy Schengen nr [...], ważnej od [...] stycznia 2017 r. do [...] lutego 2017 r., wydanej na czas pobytu 12 dni, była uprawniona do pobytu na terytorium państw obszaru Schengen do [...] stycznia 2017 r. Skarżąca [...] stycznia 2017 r., tj. w okresie legalnego pobytu stawiła się na drogowym przejściu granicznym w K., w celu powrotu do kraju pochodzenia. Z uwagi na figurowanie jej danych w bazie danych Interpol została zatrzymana i przekazana Policji. Następnie nie mogła opuścić terytorium Polski, pomimo upływu ważności posiadanej wizy Schengen z uwagi na zastosowane wobec niej środków zapobiegawczych, najpierw w postaci tymczasowego aresztowania, a od dnia 27 czerwca 2017 r. w postaci m.in. zakazu opuszczania kraju połączonego z zatrzymaniem paszportu. Szef Urzędu wskazał, że powyższe środki zapobiegawcze zostały uchylone postanowieniem Sądu Okręgowego w Przemyślu z 16 listopada 2017 r., II Kop 14/17. Mając powyższe na uwadze Szef Urzędu uznał, że przepisy ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2020 r. poz. 35, dalej: "u.o.c.") nie przewidują możliwości uznania za legalny pobytu cudzoziemca z uwagi na zastosowanie wobec niego tymczasowego aresztowania lub zakazu opuszczania kraju. Zauważył, że po uchyleniu środków zapobiegawczych skarżąca pozostała na terytorium Polski pomimo braku ważnej, wymaganej wizy lub innego ważnego, wymaganego dokumentu uprawniającego ją do wjazdu i pobytu na tym terytorium. Powyższe okoliczności odpowiadały przesłance orzeczenia o zobowiązaniu do powrotu z art. 302 § 1 pkt 1 u.o.c.