Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant asystent sędziego Anita Lewińska po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 stycznia 2014 r. sygn. akt II SA/Wr 756/13 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] w Ś. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie samowolnej budowy stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Stowarzyszenia [...] w Ś. na rzecz [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 28 stycznia 2014 r., sygnatura akt II SA/Wr 756/13, po rozpoznaniu skargi Stowarzyszenia [...] "[...]" w Ś., uchylił decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z [...] sierpnia 2013 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś. z [...] czerwca 2013 r., nr [...] o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie samowolnej budowy stacji bazowej telefonii komórkowej. Wyrok ten został wydany w następujących istotnych okolicznościach sprawy.
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ś. decyzją z [...] czerwca 2013 r. umorzył wszczęte na skutek żądania skarżącego postępowanie administracyjne "w sprawie rozbudowy stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] ([...] Sp. z o.o.) Nr [...] zlokalizowanej w Ś. przy ul. [...] nr [...], na terenie działki nr [...],[...], obręb [...]". Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że organ administracji ustalił, iż stacja bazowa o wysokości do 3 m została zainstalowana na dachu biurowca w kwietniu 2010 r. Następnie, pismem z 20 kwietnia 2010 r., inwestor zgłosił zamiar wykonania robót budowlanych, polegających na zainstalowaniu na istniejącym obiekcie urządzeń o wysokości powyżej 3 m, mianowicie antenowych konstrukcji wsporczych o wysokości 6 m, zawierających sześć anten sektorowych, zaś właściwy organ administracji nie wniósł sprzeciwu. Roboty budowlane objęte tym zgłoszeniem wykonano w lipcu 2010 r., przy czym nie później niż 21 lipca. W tych okolicznościach organ administracji uznał, że rozbudowa stacji bazowej została wykonana zgodnie z przepisami, mianowicie na podstawie zgłoszenia robót budowlanych.
[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...], rozpoznając odwołanie skarżącego, decyzją z [...] sierpnia 2013 r. utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś. z [...] czerwca 2013 r. Organ odwoławczy podzielił ustalenia organu pierwszej instancji oraz ocenę prawną ustalonego stanu faktycznego. Powołał się przy tym na art. 29 ust. 2 pkt 15, art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b oraz art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego. Uznał, że przedsięwzięcie, którego dotyczy sprawa, nie należy do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, wymienionych w § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko, obowiązującego w chwili wykonania stacji bazowej. Zaznaczył, że w sprawie nie zostało także wydane, przez właściwy organ, postanowienie w przedmiocie stwierdzenia obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.