Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak, Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.), Sędzia WSA (del.) Piotr Korzeniowski, Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2020r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "[...]" sp. z o.o. z siedzibą w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 1710/16 w sprawie ze skargi "[...]" sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 21 czerwca 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 1710/16, oddalił skargę "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2016 r., nr [...], w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą w [...]. Zaskarżając powyższe rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji w całości zarzuciła naruszenie:
I. przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) - dalej: "P.p.s.a.", poprzez oddalenie skargi, w sytuacji w której kontrola sądowo-administracyjna sposobu stosowania przepisów postępowania przez organy administracji powinna doprowadzić do uchylenia zaskarżonej decyzji ze względu na naruszenie tych przepisów w sposób, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a konkretyzował się w naruszeniu:
a) art. 107 § 1 K.p.a. w zw. z 140 K.p.a. poprzez brak oznaczenia adresata decyzji organu II instancji,
b) art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a. poprzez nieuwzględnienie w materiale dowodowym wyników badań produktów skarżącej spółki przeprowadzonych pod kątem spełnienia warunków normy PN-C- 84081-2:1998 oraz bezpieczeństwa tych produktów przy spożyciu przez ludzi,
c) art. 8 K.p.a. poprzez działanie sprzeczne z zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej,
d) art. 138 § 1 K.p.a. poprzez bezzasadne utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji, podczas gdy decyzja ta powinna zostać uchylona, a postępowanie - umorzone w całości,
2) art. 145 § 1 pkt 2 w zw. art. 151 P.p.s.a. poprzez oddalenie skargi, w sytuacji w której kontrola sądowo-administracyjna sposobu stosowania przepisów postępowania przez organy administracji powinna doprowadzić do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji ze względu na istnienie przyczyny określonej w art. 156 § 1 pkt 4 K.p.a., a polegającej na skierowaniu decyzji organu I instancji do podmiotu nieistniejącego, oznaczonego jako Zakład Przetwórstwa [...] "[...]" Sp. z o.o., ul. [...], Zakład - [...] i pozostawienia oznaczenia tego adresata bez weryfikacji przez organ II instancji,
3) art. 141 § 4 P.p.s.a. poprzez brak odniesienia się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do:
a) stanowiska skarżącego w zakresie relacji pomiędzy definicją żywności a uregulowaniami kształtującymi wymogi stawiane żywności,
b) zarzutu skarżącego dotyczącego wykładni terminu "rok poprzedzający" w kontekście okresu stanowiącego podstawę do ustalenia maksymalnej wysokości kary pieniężnej.
II. przepisów prawa materialnego, tj.:
1) art. 68 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) - dalej: "Ordynacja podatkowa" w zw. z art. 104 ust. 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r., poz. 594 ze zm.) - dalej: u.b.ż.ż., poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie przedawnienia prawa do wydania decyzji wymierzającej karę pieniężną;